________________
લીધી. નાડી પરીક્ષા દ્વારા એક પછી એક રોગનાં લક્ષણ પકડાતાં ગયાં, એમ વધુ ને વધુ ચિંતિત બનતા જતા એમણે અંતે જણાવ્યું કે, માજી! તમે બહુ મોડાં નથી પડ્યાં, થોડાં વહેલાં આવ્યાં હોત, તો આ દીકરાને ઓછી મહેનતે સાજો કરી શકાત, પણ હજી વ્યાધિ સાધ્ય જણાય છે, માટે મહેનત કરવી પડશે, દર્દીએ કડક પથ્યપાલન પણ કરવું પડશે. અને મારી નજર તળે રહીને દવા લેવી પડશે. ઉપચાર કરવાનો મારો ધર્મ છે. બાકી રોગ દૂર કરનારો તો ઉપરવાળો જ છે. ઉપરવાળાને સહાયક બનવા હું તો તૈયાર જ છું. અહીં રહીને દવા કરવાની તમારી તો તૈયારી છે ને?
હકારસૂચક જવાબ આપવામાં માજી જરાક સંકોચાતાં હતાં, કેમ કે વૈદ્યરાજના નિદાન મુજબ રોગોપચાર કષ્ટસાધ્ય હોવાનું અનુમાન જેમ કરી શકાય એમ હતું, એ જ રીતે રોગોપચાર પાછળ ઠીકઠીક ધન-વ્યય થવાનું અનુમાન પણ થઈ શકે એમ હતું. માજીની આ ચિંતા કળી જઈને વૈદ્યરાજે ચોખવટ કરતાં કહ્યું કે, માજી! મારા તરફથી તમને ઓટલો અને રોટલો મળી રહેશે, પછી દવા કરવા માટે અહીં રહેવામાં તમને શો વાંધો છે? મને વિશ્વાસ છે કે, આ દર્દી જો મારા કહ્યા મુજબના પથ્યપાલન કરવાપૂર્વક દવા કરશે, તો જરૂર રોગમુક્ત બની શકશે, માટે થોડી અગવડ-સગવડ વેઠીનેય આ દીકરાના ભાવિનો વિચાર કરો અને દવા માટે થોડો સમય અહીં જ રોકાઈ જાવ, એવો મારો આગ્રહ છે.
માજી દીકરાને સાજો કરવા ખાતર જે ભોગ આપવો પડે, એ આપવા તો તૈયાર જ હતાં. રોટલા અને ઓટલાનો જે સવાલ હતો, એને તો વૈદ્યરાજે ઉકેલી દીધો હતો, એથી માજીએ તરત હકાર દર્શાવતાં જણાવ્યું કે, આ દીકરો તો મારા કાળજાનો જ કટકો અને હૈયાનો હાર છે. એના આરોગ્ય ખાતર તો જે કંઈ કરવું પડે, એ કરવાની મારી તૈયારી છે. આપ જ્યારે આટલી બધી હમદર્દીપૂર્વક દર્દીની દવા કરવાની તૈયારી દર્શાવો છો, ત્યારે તો મારે બીજું કંઈ વિચારવાનું જ શું હોય?
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૪
