________________
જાલોરથી જાન રવાના થઈ એ જેટલું જગજાહેર હતું, એથી કેઈંગણું વધુ ગુપ્ત-રહસ્ય એ હતું કે, વરરાજા વિહોણી એ જાનમાં નૈણસીની સ્થાનપૂર્તિ કરવાનું કાર્ય તલવારને સોંપવામાં આવ્યું હતું. આ રહસ્ય કદાચ ગુપ્ત ન રહ્યું હોત, તો તો આ રીતે ઘડિયાં-લગ્ન જ ન લેવાત. પણ આ રહસ્ય પડદા પાછળ ક્યાં સુધી ગુપ્ત રહી શકવાનું હતું!
જાલોરથી રવાના થયેલી જાન જ્યાં બાડમેરના આંગણે આવી, અને વરરાજાનાં દર્શન મેળવવા જ્યાં માનાની આસપાસના પડદા દૂર થયા, ત્યાં જ બધો ભેદભરમ ખુલ્લો થઈ જવા પામ્યો કે, વરરાજા જાલોરની જવાબદારી છોડીને જાનમાં જોડાઈને બાડમેર આવી શકે એમ ન હોવાથી પોતાના પ્રતિનિધિ તરીકે તલવાર પાઠવીને નૈણસીએ સંતોષ અનુભવ્યો હતો.
વરરાજા તરીકે નૈણસીના બદલે પ્રતિનિધિ રૂપે આવેલી તલવાર જોતાં જ કન્યાપક્ષમાં સોપો પડી ગયો, પણ બધી જ તૈયારીઓ થઈ ચૂકી હોવાથી રંગમાં ભંગ પાડવાનો હવે કોઈ અર્થ ન હતો. લગ્ન હવે ભગ્ન થઈ શકે એમ ન હતું. એથી મનને મનાવી લેવા પૂર્વક કન્યાપક્ષે તમાચો મારીને મોં લાલચોળ રાખીનેય રંગેચંગે એ લગ્નપ્રસંગ ઊજવી જાણ્યો.
કન્યાપક્ષ મનોમન ધૂંધવાઈ ઊઠ્યો હતો, વરરાજા તરફથી જેવું વર્તન થવા પામ્યું હતું, એવો જ પ્રતિ-પડઘો પાડવાનો વ્યુહ બાડમેરે ઘડી કાઢ્યો. કન્યાની વિદાયનો વરઘોડો ઠાઠમાઠ સાથે જાલોરના પંથે રવાના થઈ ગયો, આ સમાચાર જાલોર પહોંચતાં જ વરપક્ષ ઝૂમી ઊઠ્યો. વરરાજાના પ્રતિનિધિ તરીકે તલવાર રવાના કરાઈ હોવા છતાં એ તલવાર કન્યા કમલાને વરીને આવી હોવાનો બધાને આકંઠ વિશ્વાસ હતો. એથી જાલોરે કન્યાપ્રવેશની જોરદાર તૈયારી કરી રાખી હતી. એ સનાતન સત્ય જાલોર ભૂલી ગયું હતું કે, જેવો ધ્વનિ પાડીએ, એવો જ પ્રતિધ્વનિ સાંભળવા મળે.
૧૧૦
સંસ્કૃતિની રસધાર : ભાગ-૪
