________________ 26 સંઘભેદ નામનું મહાપાપ પં. રૂપવિજયજી મહારાજનો આ પત્ર પણ બે અમાવસ્યાનો સ્વીકાર કરે છે. પહેલી અમાસ અપ્રમાણ છે. બીજી અમાસ આરાધ્ય છે. વૃદ્ધિનો સ્વીકાર કરનારો આ પત્ર પાછી ક્ષયના વિષયમાં અલગ વાત કરે છે. આથી પણ ખ્યાલ આવશે કે તે સમયે પર્વતિથિની ક્ષય-વૃદ્ધિ આવતા કેવી અંધાધૂંધી ફેલાતી હતી. વૃદ્ધિમાં હા અને ક્ષયમાં ના. આવા ધોરણો અપનાવાતા હતા. બે અમાસ થતી જ નો'તી એવું બોલનાર પ્રગટ મૃષાવાદી ન બને? ખોટી વાતની પક્કડ પણ પાછી કેવી છે તે જુઓ : વિજયાનંદસૂરનો શ્રી પૂજય કા.વ. ૧ના દિવસે પટ જુહારવા એકલો ગયો એવી પણ નોંધ આ પત્રમાં લેવાઈ છે. વૃદ્ધિની બાબતમાં તો આ પત્ર મુજબ કોઈ ફેરફાર કરવાની વાત ઊભી રહેતી નથી. જ્યારે પૂ. દીપવિજયજી કવિરાજના પત્રમાં બે અમાસના બે પડવા કરવાની વાત છે. આ વાત એટલા માટે ધ્યાનમાં લેવાની છે કે આજે એવો પ્રચાર થઈ રહ્યો છે કે પર્વતિથિની ક્ષય-વૃદ્ધિનો પ્રશ્ન વિ.સં. 1992 થી ઊભો થયો છે તે કેવું પ્રગટ જુઠાણું છે તેનો ખ્યાલ આવે. આ અસત્યનો પ્રચાર ભલે તમે અટકાવી ન શકો એ બને પણ એ અસત્ય પ્રચાર તમે તો ન કરો એટલું તો જરૂર થઈ શકે. ક્ષય અંગે પણ ઇતિહાસ તમને બતાવું છું. પણ તે પહેલા પં. શ્રી વીર વિજયજી મ. એ પણ તિથિચર્ચા સૂબાના દરબારમાં કરેલી તે વાતને પણ અહીં જોઈએ. પં. શ્રી વીરવિજયજી મહારાજ વિ. સં. ૧૯૦૮માં કાળધર્મ પામ્યા. તેઓશ્રી દેવસૂર તપાગચ્છના જ હતા. (જો કે આજના તપાગચ્છના જેટલા પણ સમુદાયો છે તેની પાટ પરંપરા દેવસૂર સાથે મળે જ છે. જેમની પાટ પરંપરા નથી મળતી તેઓ પણ ચોક્કસ કારણોસર પોતાને દેવસૂરગચ્છના કહેવડાવે છે. પર્વતિથિની ક્ષયવૃદ્ધિ ન માનવી દેવસૂરગચ્છની પરંપરા છે જ નહિ એ આટલા ઇતિહાસ અને હવે પછી રજુ થતા ઇતિહાસ આધારોથી સિદ્ધ થાય છે. છતાં પર્વતિથિની ક્ષયવૃદ્ધિ ન સ્વીકારનારા જ દેવસૂરસંઘના કહેવાય તેવી ભ્રમણા ફેલાવવાનું ઝનૂન આજે વ્યાપક પ્રમાણમાં ફેલાયું છે. બીજું મહાવ્રત લેનારા અને નહિ લેનારા ઘણા બધા આ અસત્યની ઉપાસના કરી રહ્યા છે એ મોટા અફસોસની વાત છે.) વિ.સ. ૧૯૧૧ની સાલમાં શ્રી
