________________ સંઘભેદ નામનું મહાપાપ 44 હતા અને શ્રાવક વર્ગને જ નહિ, સુવિહિત સાધુઓ સુધાંને (એટલે સુવિહિત સાધુઓને પણ) તેમનું કથન માનવું પડતું હતું. આપણામાં “પર્વતિથિની ક્ષય-વૃદ્ધિ ન થાય, પૂનમ - અમાવસ્યાની હાનિ - વૃદ્ધિમાં તેરસની હાનિવૃદ્ધિ કરવી' ઇત્યાદિ કેટલીક જે અઘટિત પ્રવૃત્તિઓ ચાલતી જોવાય છે તે આવા શ્રી પૂજ્યોના જ પ્રતાપે ચાલેલી છે. આવી અગીતાર્થ અને અસુવિહિતોની પ્રવર્તાવેલી નિરાધાર રૂઢિઓ તે વખતે તેમનું પ્રાબલ્ય હોવાથી ભલે ચલાવી લીધી હોય પણ હવે પરમાર્થ જાણ્યા પછી તો ગાડરિયા પ્રવાહ રૂપે ચાલતી એ રૂઢિઓ છોડવી જ જોઈએ.” આ તો શ્રી ઝવેરસાગરજી મહારાજની વાત થઈ. પણ તેમના સમકાલીન પૂ. આત્મારામજી મહારાજ પર્વતિથિની ક્ષય-વૃદ્ધિ માનતા હતા કે નહિ તે પણ જોઈ લઈએ. મુનિ અશોકસાગરજી મ. (હાલ આચાર્ય)ની ગણી પદવી પ્રસંગે વિ. સં. ૨૦૩૬ની સાલમાં આગમોદ્ધારક ગ્રન્થમાળા કપડવંજ તરફથી એક પુસ્તક બહાર પડેલું. નામ છે : “સાગરનું ઝવેરાત.” આ પુસ્તકમાં મુનિશ્રી ઝવેરસાગરજી મ.નું જીવન ચરિત્ર છે. તેમાં શરૂઆતના પાનાંઓમાં તેમના પર આવેલાં પત્રો છાપ્યાં છે. આમાં પૂ. આત્મારામજી મહારાજે રાધનપુરથી પત્ર લખેલો છે, ઉદયપુરમાં બિરાજમાન મુનિશ્રી ઝવેરસાગરજી મહારાજને ! આ પુસ્તકના શરૂઆતના પાનાંઓમાં પેજ 22 પર પૂ. આત્મારામજી મહારાજ લખે છે કે “આપને પર્યુષણ બાબત લીખા સો એકાદશીવાલે દિન પર્યુષણ બેસે ઔર અમાવસકે દિન જન્મ હોગી દુજ એકમ ભેગા છે. ચોથ કે દિન સંવચ્છરી છે. તેણી રીત છે. માલુમ કરણા એજ.” અહીં પૂ. આત્મારામજી મહારાજે ‘દુજ એકમ ભેગા છે” એમ લખીને બીજના ક્ષયનો સ્પષ્ટ સ્વીકાર કર્યો છે. એકદમ સમજાય તેવી વાત છે કે પૂ. આત્મારામજી મહારાજ, શ્રી ઝવેરસાગરજી મહારાજ જેવા ધુરંધરો તે સમયે પર્વતિથિની ક્ષય-વૃદ્ધિ ન થાય તેવી કોઈ પક્કડ રાખ્યા વિના જે તિથિ જેમ આવે તેમ સ્વીકારવાના મતના હતા.
