________________ 43 સંઘભેદ નામનું મહાપાપ જોવાની ખૂબી પાછી એ છે કે આવા કુતર્કો કરનારને તો કોઈ પણ સૂર્યોદયે તિથિ માનવામાં વાંધો નથી તો શા માટે એક તિથિનું તૂત પકડી બેઠા છે? બે તિથિવાળાને તો સંઘમાન્ય પંચાંગના સૂર્યોદયવાળી તિથિનો આગ્રહ છે. તેમને સિદ્ધાંતનો સવાલ છે. આ કુતર્કવાળાને એ પ્રશ્ન નડતો નથી. એ તો તિથિ કરતા આરાધનાને વધુ મહત્ત્વ આપે છે તો તેઓ બે તિથિવાળાની શાસ્ત્રીય તિથિના દિવસે આરાધના કરી લે તો તેમને કોઈ કુતર્ક કે ઘોંઘાટ કરવાનો રહે નહિ. આ તો પ્રાસંગિક વાત થઈ. મૂળ વાત પર આવીએ તો શ્રી ઝવેરસાગરજી મહારાજના હેંડબીલમાં બીજી પણ મહત્ત્વની વાત મળે છે. “વૌવીસ વી સીત મેં તૂન ટૂટી, તીસી साल में दो चौथ हुई ते वखते श्री अमदाबाद वगेरेह प्रायें सर्व शहेरमें साधुસાથ્વી-શ્રાવ-શ્રાવિહેં વીરસ તેરસ વી તો તેરસ છરી નહિ.' શ્રી ઝવેરસાગરજી મહારાજ એમ લખે છે કે “વિ. સં. ૧૯૨૪ની સાલમાં પણ ભાદરવા સુદ બીજનો ક્ષય હતો અને વિ. સં. ૧૯૩૦ની સાલમાં ભાદરવા સુદ ચોથની વૃદ્ધિ હતી તે વખતે અમદાવાદ વગેરે પ્રાયઃ બધા શહેરોમાં ચતુર્વિધ શ્રી સંઘ બારસ તેરસ ભેગી કરી ન હતી કે એ તેરસ પણ કરી ન હતી. આ વાત પણ તે સમયે બાર પર્વતિથિઓની ક્ષય-વૃદ્ધિ આવતી તે તેમજ રાખવામાં આવતી એનો પ્રત્યક્ષ દાખલો છે. સૌને આરાધક બનવા માટે આ લીટી પછીની લીટીમાં શ્રી ઝવેરસાગરજી મહારાજે જે શબ્દો વાપર્યા છે તે શ્રી પૂજયને વીંધી નાખે તેવા છે. “કોઈ ગચ્છમાં, કોઈ મતમાં, કોઈ દર્શનમાં, કોઈ શાસ્ત્રમાં નથી કે સુદની તિથિ વદમાં અને વદની તિથિ સુદમાં ક્ષય-વૃદ્ધિ કરવી.” શ્રી પૂજયના જુઠાણાના તેમણે આ લીટીમાં સાવ જ લીરા ઉડાવી દીધા છે. આટલી વાત તો આપણે શ્રી ઝવેરસાગરજી મહારાજના હેંડબીલમાંથી વિચારીએ છીએ પણ તે સમયે પં. શ્રી કલ્યાણવિજયજી મહારાજે પોતાના પુસ્તકના પેજ 43-44 પર લખ્યું છે કે “ઉપરોક્ત હેંડબીલો વાંચવાથી વાંચકગણ સમજી શકશે કે તેમના વખતના ગચ્છાધિપતિ ગણાતા શ્રી પૂજ્યો તિથિ - ક્ષય - વૃદ્ધિના સંબંધમાં કેવી કેવી વિચિત્ર આજ્ઞાઓ બહાર પાડતા
