________________ સંઘભેદ નામનું મહાપાપ પ૬ અને પર્વતિથિનો ક્ષય આવે તો પર્વતિથિ જ નથી તો પાળવી શી રીતે તેવી ભ્રમણા પણ ઘણાને ઊભી થાય. આના સમાધાનરૂપે ભીતીયાં પંચાંગોમાં જૈન ધર્મ પ્રકાશ’ તરફથી પર્વતિથિની ક્ષય-વૃદ્ધિએ અપર્વતિથિની ક્ષય-વૃદ્ધિ છાપવાની શરૂઆત થઈ હતી. એનો અર્થ એવો થઈ ગયો કે પર્વતિથિની ક્ષય-વૃદ્ધિ આવે જ નહિ, થાય જ નહિ. જ્યારે એવો પ્રસંગ આવે ત્યારે અપર્વતિથિની જ ક્ષય-વૃદ્ધિ થાય અને એ મુજબ જ પછી કલ્યાણક પણ કલ્યાણક ન હોય તે દિવસે આરાધવું. આ પરિસ્થિતિથી બીજાને વ્યથા થાય કે ન થાય પણ જેમણે જે આશયથી છાપવાનું શરૂ કરેલું તેના કારણે જે રીતે કલ્યાણક ખોટા દિવસે આરાધવાનું થતું દેખાયું તેમને તો ચોક્કસ દુ:ખ થાય. એ જ કારણથી તે સમયે વિ.સં. ૧૯૮૪ની સાલમાં પં. કુંવરજીભાઈએ સ્પષ્ટ શબ્દોમાં ખુલાસો કર્યો કે “પ્રસ્તુત વર્ષમાં તે (સંઘમાન્ય) જોધપુરી પંચાંગમાં ચૈત્ર શુદિ 13 એક જ છે. પણ શુદિ 14 બે છે, એટલે બે 14 પાળી ન શકાય માટે પહેલી ચૌદશને બીજી તરસનું કૃત્રિમ નામ આપવામાં આવ્યું છે. હવે વિચારો કે મહાવીર જયંતિ (સાચો શબ્દ કલ્યાણક છે.) શુદિ 13 જે વાસ્તવિક છે તે દિવસે કરવી યોગ્ય કે કૃત્રિમ બનાવેલી બીજી તરસે કરવી યોગ્ય?” કૃત્રિમ તિથિ છાપવાનો પ્રારંભ કરનારા પં. કુંવરજીભાઈને કૃત્રિમ તિથિ અને વાસ્તવિક તિથિનો ભેદ જાહેર કરવામાં કોઈ સંકોચ, શરમ કે નાનમ નથી થતી. આજે એ કૃત્રિમ તિથિને પકડી રાખવી એ નાકનો સવાલ બની ગયો છે. વાસ્તવિક તિથિને આરાધનારાનો વિરોધ કરવો એ જાણે મોટું ધર્મકૃત્ય બની ગયું છે. આટલી ચોખ્ખી વાતમાં આટલી જટીલ પક્કડ રાખવી યોગ્ય છે? વાસ્તવિક તિથિને પ્રગટ રૂપે કહેનાર, આરાધનારને સંઘભેદ કરનાર કહીને વગોવવા અને કૃત્રિમ તિથિને વળગી રહેનારને કશું જ ન કહેવાય - આ ન્યાય કઈ નગરીનો છે? આજના નવા જીવોની જાણકારી માટે જણાવું છું કે પં. કુંવરજી આણંદજીભાઈએ લખ્યું તે સમયે વિ.સં. ૧૯૮૪ની સાલમાં એક તિથિ બે તિથિ એવા કોઈ પક્ષનું અસ્તિત્વ જ ન હતું. અને એ પં. કુંવરજીભાઈ પૂ. આ.ભ.શ્રી રામચન્દ્ર સુ.મ.ના ભક્ત હતા એવું પણ ન
