________________
શાલિભદ્ર અને ભદ્રા
નીચે તેડી જવા ઇચ્છતા હતા, પણ મેં તેમ કરવાની ના કહી, કેમકે તે વખતે હજી તાજું રક્ત હેની નસમાં વહેતું છેક બંધ પડયું નહોતું. પરંતુ માંદગી વધતી ગઈ તેમ તેમ તે મને ગમતી બંધ પડતી ગઈ! તેનું શરીર સુકાવા લાગ્યું. અને મૃત્યુના જેવી સફેદી તેના આખા શરીર ઉપર ફરી વળી. જે હું સાચે સ્નેહી હેત તે મને તેના શરીરમાં પણ અણગમો ઊપજત નહિ; પરંતુ હું જેનો તરસ્યો હતો તે તેની આકૃતિની મેહકતાને અને કાંઈક હૃદયના લાવણ્યને હતે. માંદગીએ એ સહુ તે તેની પાસેથી લૂંટી લીધું હતું. જે હેતુ વડે હું તેને ચાહતો હતો, તેને લેપ થઈ જવાથી હું તેને ચાહતે બંધ પડે. એક તરફ નિર્વેદ અને બીજી તરફ પ્રેમનો જે તે વહેત મંદ પ્રવાહ પણ સુકાયે. આથી મારા હૃદયને બહુ ધક્કો લાગ્યો. મેં પઢાને મારા આવાસમાંથી નીચે લઈ જવાની આરુ કરી.
- ભદ્રા: પણ બેટા પડ્યા તે પછી સાજી થઈ તારી સેવામાં પુનઃ હાજર થઇ શકી હતી, અને તેથી તારે શોક દૂર થે જોઈને હતો. માંદગીના પ્રસંગે તે દુનિયામાં સૌ સ્થાને સાધારણ છે; તેમાં તને આટલું બધું દુઃખ ઊપજી આવ્યું એ જોઈ તારા હદયની કમળતા માટે મને બહુ લાગી આવે છે.
શાલિભદ્ર તે મને પુનઃ ભેટી શકી એ જ વ્યક્તિ આ હદયને ધક્કો આપી છૂપાં ઢાંકણ ખેલવામાં મેટામાં મેટું નિમિત્ત હતું. પવાએ મને કહ્યું. “નાથ! તમે મને મારી અનારોગ્ય સ્થિતિમાં દૂર કરી સાસુજી પાસે મોકલી દીધી એ ઠીક કર્યું. કેમકે માંદગી એ અર્ધ મૃત્યુની અવસ્થા છે, અને મૃત્યુ જેમ દુઃખના હેતુરૂપ છે તેમ માંદગી પણ કાંઈક તેથી ન્યૂન અંશે નિર્વેદના હેતુરૂપ છે. મેં મંદભાગિનીએ આપને થડે કાળ એવો નિર્વેદ ઉપજાવી દુખી કર્યા
