________________
રામતી અને રથનેમિ કરી દે, તમારા જીવનમાં એવું કશું ન રાખે કે જે જગતથી તમારે સંતાડવું પડે. જે વિચાર કે કૃતિ જગતથી છાની રાખવાનું મન થાય તે જ પાપની ઉત્પત્તિનું સ્થાન છે. ખાતરમાં દાટેલો અને
ને કણ જેમ તરફથી પોષણ પામી વધે છે તેમ જે વાસનાઓ હદયમાં ગુપ્તપણે રહેલી છે અને દુનિયાથી છાની છે, તે પિષણ પામી વર્ષે જાય છે. જ્યારે આત્મા દિગંબર બની જગતના ચોગાનમાં આવી ઊભો રહે છે, અને કશું ગાંઠે બાંધી રાખી છાનું રાખવાનું મન કરતો નથી, ત્યારે તે પવિત્ર થાય છે. પ્રિયમુનિ ! તમારાથી તે બની શકે તેવું હોય તે જ ક્ષણે તેમને ખૂંચ કાંટે ખેંચી લઉં.
રથનેમિઃ ભગવતી ! મારું જિગર પશ્ચાત્તાપના અગ્નિથી સળગી ઊઠયું છે. તે સિવાય હું કશું જાણતા નથી. આપ પ્રભુના દીક્ષિત છે– મારા માતુશ્રી સમાન છે. મારા અઘટિત અને દુષ્ટ વિચારથી અત્યારે મેં મારા ઉપર પાપને ભયંકર પ્રવાહ વહેવડાવ્યો છે. આ પાપી હદય ખુલ્લું મુકાવીને ત્યાં આપ શું જેવાના હતા ત્યાં માત્ર નરકને દુર્ગધી કીચડજ છે–વિષયની તૃષ્ણ છે દેવી! તમારા જેવા પરિત્રાત્માને મારા દિલને ઇતિહાસ ગ્લાનિ સિવાય અન્ય કશું જ આપી શકે તેમ નથી.
રાજમતી: એ પશ્ચાત્તાપ પ્રભુના ઘરને છે. જ્યાં સુધી તે દીપક હદયમાં બળે છે, ત્યાં સુધી ઉદ્ધારની આશા છે. જ્યારે દિલ એટલી સખ્તાઈએ આવે છે કે જ્યાં પશ્ચાત્તાપ નથી; પાપાચરણમાં જરાય સંકોચ કે આંચકે નથી; ત્યાં આત્મા પ્રાયઃ ભ્રષ્ટતાની પરાકાષ ભણી ત્વરાથી ગતિ કરતા હોય છે. તમે પાપને પાપ માને છે, અને તેને નિવ તથા અયોગ્ય માને છે ત્યારે તમારા આત્માની ઉપરના આવરણ બહુ જાડા હેતા નથી. જે પાપને પાપ માનીને પક્ષા
