________________ સપૉઝ, એક શ્રાવકને માસક્ષમણ ચાલે છે અને મ. સા. રોજ માત્ર નવકારશી જ કરે છે, તો એ બેમાં ઊંચું કોણ? સપૉઝ, હું નવકારશી વાપરીને બેઠો છું અને મને પગ દુખે છે. મેં પગ લાંબા કર્યા અને બાજુમાં એક શ્રાવક બેઠો છે, મુમુક્ષુ છે, એને માસક્ષમણ પણ છે. તો અમારા બેમાંથી કોના પગ દબાવો તો વધારે પુણ્ય બંધાય? સવાલ એ છે કે ત્યાગ કોનો વધારે છે? મહાનતાનો માપદંડ ત્યાગ છે એ ન ભૂલવું જોઈએ. માસક્ષમણવાળા શ્રાવકને કંઈ કામ પડે તો વીસમે માળે જવા માટે લિફ્ટ વાપરશે, હું જઈશ લિફ્ટમાં? એને ખબર પડે સોનાના ભાવ વધે એમ છે તો સીધા એમસીએક્સમાં બે સોદા નાખી દેશે, હું નાખીશ? એને બધાં વાહન વાપરવાની છુટ્ટી છે, મારે છે ? એને ગરમી લાગશે તો પંખો ચાલુ કરશે, હું કરીશ? એને કેટલાં પચ્ચખાણ છે અને મારે કેટલાં પચ્ચખાણ છે? હું માત્ર નવકારશી કરું છું એમાં પણ મારી કન્ડિશન્સ છે કે હું વાપરું એ વાનગી મારે માટે ન બનેલી હોય, મેં ના કીધું હોય, મેં ન કરાવ્યું હોય અને એની અનુમોદના પણ ન કરું એવી ગોચરી જ મારે ખપશે. એટલે મ. સા. ભલે ત્રણ ટાઇમ વાપરતા હોય એને કાંઈ માત્ર ખાવાનાં જ પચ્ચખાણ છે? શ્રાવક સુંવાળા ગાદલા પર સૂઈ જશે કે નહિ? એને કહીએ ગુલાબ સૂંઘીશ તો અનુકૂળતા રહેશે. હું ગુલાબ સૂધીશ? એણે માસક્ષમણ કર્યું છે. એમાં ટીવી જોવાનાં પચ્ચખાણ નહિ આવે, હું ટીવી જોઈશ? એટલે મારા અનેક પચ્ચખાણ છે અને તમારું એક જ છે. એ પણ થોડા સમય માટે. મોટા ભાગના લોકો આ ભેદરેખા સમજતા જ નથી હોતા. એટલે બોલી નાખે કે ફલાણા શ્રાવક તો મ. સા કરતાં ઊંચું જીવન જીવે છે. કોઈ શ્રાવક કે ગૃહસ્થ જીવદયા કરે એ સારી વસ્તુ છે, અનુકંપા કરે એ અનુમોદનીય વાત છે. પ્રાણીઓને બચાવે છે, જીવદયાનાં કામ કરે છે, ગરીબોને દાન કરે છે એ વસ્તુ ખરાબ નથી. પણ એ વસ્તુને તમે મ. સા. સાથે કંપેર કરો, યે બાત કુછ હજમ હોને વાલી નહિ... તમને કોઈ પૂછે કે, “રાજુ ગાયને ઘાસ ખવડાવે છે. અલ્પેશ સામાયિક કરે છે. અલ્પેશને સામાયિક કરવામાં પૈસા ન લાગે, જ્યારે - 20 -
