________________ જુગાર પણ રમે. રક્ષાબંધન આવે તો એ સેલિબ્રેટ કરવાની. બધા તહેવારો ઉજવવાના એટલે આખી લાઈફ કલરફૂલ રહે! કોસ્મોમાં રહીએ તો બધું કરી શકીએ અને અહીં રહીએ તો પર્યુષણ કરવાનાં અને આઠ દિવસ સુધી એકાસણાં-બિયાસણાં કરવાનાં, તિથિઓ પાળવાની. એક જણ આવીને મને કહે, “સાહેબ ! આપણાં પર્વો કેટલાં બેકાર છે! જૈનેતરોમાં રક્ષાબંધન એક દિવસ માટે હોય, હોળી-ધૂળેટી પણ એક-એક દિવસ માટે હોય અને આપણે પર્યુષણ આઠ-આઠ દિવસનાં ! અમારો દમ કાઢી નાખે છે.” આ સૌના મનની વાત છે. કોઈએ રિપ્રેઝન્ટ કરી દીધી, કોઈએ છુપાવી રાખી. આઠ-આઠ દિવસનાં પર્યુષણનો થાક ખાઈએ ત્યાં તો નવ-નવ દિવસની ઓળી આવીને ઊભી રહે! પાછી એ શાશ્વતી ઓળી ! એ તો પર્યુષણ કરતાં પણ પવિત્ર દિવસ. એટલે એમાં તો નવ દિવસ આયંબિલ કરવાનાં. વરસમાં નવ-નવ દિવસની પાછી ઓળી બે વખત આવે! આપણાં પર્વ કેવાં નીરસ અને એમનાં પર્વ કેવાં રંગીલાં અને રસદાર ! જન્માષ્ટમીના દિવસે સવારથી સાંજ મટકી ફોડવા નીકળી જવાનું અને સાંજે મટકી ફોડીને હોટલમાં ખાવાનું. સાહેબ, તમે કહો છો આપણો ધર્મ આટલો મહાન છે, ઊંચો છે. તો આપણા ધર્મમાં કેમ કાંઈ ઇન્ટરેસ્ટિંગ નથી આવતું? એમની નવરાત્રીમાં જુઓ. નવ રાત પછી દશેરા પણ હોય. દસ-દસ રાત લોકો રમવા જાય, પાછું પૈસા ખર્ચીને જાય. આપણે ભાવનામાં પૈસા આપીને કલાકાર લાવવાનો તોપણ એને સાંભળવા કોઈ આવે નહિ. અને ત્યાં વિશાળ ગ્રાઉન્ડ પણ નાનું પડે ! ત્યાં ટિકિટ ન મળે ! અહીં વ્યાખ્યાન નજીકમાં હોય તોય કોઈ ન આવે, પણ કોઈ ટેલેન્ટ શો ગમેતેટલે દૂર રાખો તોપણ ત્યાં ભીડ ઊમટે. ખબર પડે કે ત્યાં ૫૦૦જ પાસ ઇન્શ્ય થાય એમ છે તો કેવી મારામારી થાય! ટિકિટ મેળવવા માટે લાગવગ લગાડે અને અહીં “આવો આવો” કહીને આમંત્રણ આપીએ, પ્રભાવના આપીએ તોય કાગડા ઊડે ! રવિવારે વ્યાખ્યાન પછી જમવાનું આપો તો વ્યાખ્યાન સાંભળવા આવે. એ લોકોને વ્યાખ્યાન સંભળાવવા માટે ભોજનમાં પણ બે મીઠાઈ, બે ફરસાણ આપવા પડે. જો નોર્મલ ચુરમાના લાડુ આપી દઈએ તો બીજા રવિવારે સંખ્યા ઓછી થશે. હવે તો પાછી એક નવા પ્રકારની જાહેરાત કરવી પડે છે કે વ્યાખ્યાનમાં - 100
