Punarvatar

Author(s): Sushil
Publisher: Jain Karyalay

Page 17

શીલવતી : વેરયા કન્યા
મેં કહ્યું: “મુંબઈ કલકત્તા જેવા મોટા શહેરમાં ઘણી ઘણી જાતના અજાણ્યા ગ્રાહકે આવે છે. એવે સ્થળે વિવાહિત કે અવિવાહિતને ભેદ પારખ જરૂર મુશ્કેલ છે. પણ નાના ગામને માટે એટલી મુશ્કેલી નથી નડતી. પછી, એક જ ગ્રાહક 'જ્યારે અવારનવાર આવ્યા કરે ત્યારે એના સંબંધમાં ચેકસાઇ ખુશીથી કરી શકાય. ગમે તેમ; પણ એના વિષે માહિતી મેળવવાનો પ્રયત્ન તે ચાલુ જ રાખ જોઈએ અને જેવા ખબર મળે કે એ વિવાહિત છે કે તરત જ તેની સાથેના સઘળા સંબંધે તેડી નાખવા જોઈએ. કાળક્રમે લોકોમાં એ વાતને પ્રચાર થઈ જશે કે વેશ્યાઓ વિવાહિતોને પોતાના આંગણે ઊભા નથી રાખતી, એમની પત્નીઓને એથી ખૂબ સંતોષ થશે એટલું જ નહિ પણ પિતાના પતિ વિષે થોડી શંકા થતાં જ તે પોતે પેલી વેશ્યાને કહેવરાવશે કે અમુક આદમી વિવાહિત છે. આ રીતે વેશ્યા
જ્યારે પિતાની બીજી બહેનને આફતમાંથી બચાવવા લાગશે ત્યારે પતિતા ગણાતી વેશ્યાઓનું સ્થાન પણ થોડું ઉચ્ચ નહિ બને એમ કેમ કહેવાય ? . : “હા, શરૂઆતમાં થોડી આર્થિક હાનિ વેઠવી પડશે, પણ વસ્યાઓએ જે પિતાના સામાજિક જીવનમાં ક્રાંતિ પ્રકટાવવી હોય તે થેડી આર્થિક હાનિ વેઠયા સિવાય કેમ ચાલે? વ્યભિચારના પરિણામે આજે એવી સ્થિતિ આવીને ઊભી રહી છે કે સારે માણસ કેવળ કળાની ખાતર પણ વેશ્યાની પાસે નથી જઈ શકત. કળા મરવા પડી છે, અને કળા-કસબમાં કુશળ ગણાતી વેશ્યાની સંસ્થા પણ પિતાના આરોગ્યને બરબાદ કરી ખુવાર થઈ રહી છેશરીરને વિજય કરવા સિવાય એમને સારુ બીજો કોઈ ધંધે જ નથી રહ્યો. અગર વેશ્યા પિતાની મર્યાદામાં રહી શિયલ પાળવા માગે તે એનું સ્થાન આટલું હલ ન રહે. કદાચં વ્યભિચારી