Book Title: Punarvatar
Author(s): Sushil
Publisher: Jain Karyalay

View full book text
Previous | Next

Page 122
________________ જઈ પ્રસન્નચંદ્ર • ૧૧૭ : - કેટલી વાર માણસ પોતે પોતાના દિલની ઊંડી ખટક જોઈ શકતો નથી, અને જુએ છે તે એ વખતે એ આશાવાદી બને છે કે આજે નહિ તો બે દિવસ પછી, તપસ્યાની પવિત્ર આગમાં એ ખટક બળીને ભસ્મ થઈ જવી જોઈએ એમ માની લે છે. રાજર્ષિના દિલમાં પણ એક ખટક રહી જવા પામી હતી. અલબત્ત, એમને રાજ્ય તરફ મમતા ન હતી, સગાં સ્વજન પ્રત્યે પણ આકર્ષણ નહતું, માત્ર કુમાર હજી ઉમરલાયક નથી , પડોશી રાજ્ય કદાચ એની ઉપર આક્રમણ કરશે, કુમારની નબળાઈનો લાભ લેશે એ એક જ ખટક ઊંડે ઊંડે પોતે પણ ન કળી શકે એવા સક્ષમ સ્વરૂપે-રહી ગઈ હતી. એ યુગ અહેભાગી હતી. ભગવાન મહાવીર એ જમાનામાં પિતાની પદધૂલીવડે ભૂમિને તીર્થક્ષેત્ર બનાવી રહ્યા હતા. મહારાજા શ્રેણિક જેવા શ્રદ્ધાળુ રાજવી, ભગવાન મહાવીરની સેવામાં સદા હાજર રહેતા. શ્રેણિક મહારાજા ભગવાન મહાવીરને વાંદવા એ જ ઉષાને પાસે થઈને નીકળ્યા. એમણે અને એમના અનુચરોએ મહારાજા પ્રસન્નચંદ્રને કાયોત્સર્ગમાં ધ્યાનારૂઢ થએલા જોયા. “ધન્ય છે આ પુરુષને ! જેણે રાજ્યને ત્યાગ કરી આત્માનું શ્રેય સાધવા આવાં ઉગ્ર તપ આદર્યા છે તે ખરેખર વંદનીય છે ! મહારાજા શ્રેણિકના મુખમાંથી સ્વાભાવિક ઉદ્દગાર સરી પડ્યા. - શ્રેણિકે ભગવાન મહાવીર પાસે જઈ, વિધિપૂર્વક વંદન વિગેરે કરી, પ્રસન્નચંદ્ર રાજર્ષિની વાત કહેવી શરૂ કરી. એ રાજર્ષિનાં ત્યાગ, તપશ્ચર્યા, સહનશીલતાની રાજા શ્રેણિકે ખૂબ અનુમોદના કરી. ભગવાન પોતે શ્રેણિકની એ વાત મૌનભાવે સાંભળી રહ્યા. " “ભગવન્! માર્ગમાં આવતાં રાજર્ષિને વંદના કરી તે વખતે જે તે કાળધર્મ પામે તે કઈ ગતિએ જાય?” શ્રેણિકે જિજ્ઞાસા તથા ઉત્સુક્તા દાખવી.

Loading...

Page Navigation
1 ... 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166