________________
: ૧૩૮ :
શાસ્ત્રાર્થ સભા અને આ પાટે એ તેને ગઢ !' બીજા એક મશ્કરાએ કહ્યું. આખું ટોળું ખડખડાટ હસી પડયું.
આવી આવી અનેક ટીકાઓને પાત્ર બનેલા પંડિતજી, વચ્ચે વચ્ચે, સિંહનાદની જેમ સેહં-સોહનો ઉચ્ચાર કરતા, વિજયના ઘેનથી ચકચૂર બનેલા નેત્રવતી આસપાસ નજર ફેકતાં, થોડીવારે સભાસ્થાને આવી ઊભા રહ્યા. રાજપંડિત અને બીજા કેટલાક અધિકારીઓએ, સભાના પ્રવેશદ્વાર પાસે પહોંચી એમનું યોગ્ય સ્વાગત કર્યું.
એટલામાં તો મહારાજા પણ પિતાના અશ્વને ખેલાવતા ત્યાં આવી ઊભા રહ્યા. મહારાજાના આગમનને સૂચવનારા તૂરીના નાદ
થી આસપાસનું વાતાવરણ હચમચી ઉઠયું. પંડિતોએ, શહેરીઓએ * * ઊભા થઈને મહારાજાને આવકાર આપ્યો.
શ્રમણ મહારાજ સૌથી છેલ્લે આવ્યા. સાવ નિર્દભ, સાવ , સાદા અને તપથી જેમની કાયા ક્ષીણું બની છે, છતાં જેમના પ્રત્યેક દ્રષ્ટિપાતમાં અને પદભ્યાસમાં અકથ્ય ભવ્યતા ઉભરાય છે એવા આ શ્રમણ, નીચે માર્ગ ઉપર દ્રષ્ટિ સ્થાપી, અતિ સંકોચપૂર્વક સભાગૃહમાં પ્રવેશ્યા. સભાગૃહના અધિકારીએ આદરપૂર્વક નમન કરી એમને યોગ્ય સ્થાને બેસાર્યા.
મહારાજાએ શાસ્ત્રાર્થસભાને આરંભ કરતાં કહ્યું: “પંડિત અને નાગરિકો સૌ હાજર છે. હવે શાસ્ત્રાર્થનો આરંભ કરવાની હું અનુમતિ આપું છું.”
એ પછી રાજપંડિત બોલવા ઊભા થયા. એમણે વાદી અને પ્રતિવાદીને પરિચય આપતાં કહેવા માંડ્યું: “આજે આપણે આંગણે જે પ્રખર વાદી પધાર્યા છે તેમની ઓળખાણ આપતાં મારે કહેવું જોઈએ કે ?
રાજપંડિત આગળ બોલે તે પહેલાં જ મશાલધારી પંડિત એમને અટકાવ્યા ને કહ્યું: “મારે પરિચય હું પોતે આપીશ.”
