________________
સૌંદર્ય મૂર્તિ સનકુમાર
: ૧૨૫ :. બાહુબળથી બહાર નીચેથી કાઢવાનું હતું. સનતકુમારને નાનવિધિ વસ્તુતઃ એકે વૈભવ હતો.
દેવકુમારે આ સ્નાનવિધિ જોઈ આશ્ચર્ય પામ્યા અને એથી યે વિશેષ તે સનકુમારના ખુલ્લા દેહની શોભા નિહાળી તેઓ સ્તબ્ધ બન્યા. મનુષ્યને દેહ આટલે સુકુમાર અને છતાં આ કસાયેલો કેમ હોઈ શકે એ એમની સમજમાં ન આવ્યું. .
સ્નાનવિધિમાં રોકાએલા સનકુમારે દેને એમના આગમનને હેતું પૂછ . એ પ્રશ્નના જવાબમાં દેએ કહ્યું કે દેવસભામાં સનકુમારના રૂપની જે ચર્ચા થઈ હતી તેની ખાત્રી કરવા માટે જ પોતે આ પૃથ્વી ઉપર આવ્યા હતા.
રૂ૫ની વાત સાંભળીને સનકુમારની આંખ અભિમાનના ઘેનથી ઘેરાઈ. દેવ પિતાનું રૂ૫ જેવા આવે એમાં એને પોતાની મહત્તાની પરાકાષ્ઠા લાગી. સનસ્કુમારે કહ્યું: “રૂપ જ જેવું હોય તે તમે રાજસભામાં આવજે. સ્નાનાદિથી પરવારી, જ્યારે વસ્ત્રાભૂષણે સજી, લઉં ત્યારે સેવાથી વીંટળાયેલા અને રાજસિંહાસન ઉપર ગોઠવાપેલા એવા મને નિહાળજે. અત્યારે તે એમાંનું કંઈ જ નથી.”
દેવની કુતુહલવૃત્તિ વધુ સતેજ બની. તે વખતસર સનતe. કુમારની રાજસભામાં પહેર્યાં. એ વખતે સનકુમારની દેહશોભા, દીપશિખાની જેમ આખા યે મંદિરને તેજથી ભરી દેતી હતી. દેવોને લાગ્યું કે સનકુમાર પૃથ્વીના પટ ઉપર વિહરતો એક માનવદેવ છે. - ધીમે ધીમે તેઓ રાજસભામાંથી માર્ગ કહાડતા સનમારના સિંહાસન પાસે પહોંચ્યા. તરસ્યા માણસની જેમ એમણે સનતકુમારના સૌંદર્ય તરફ મીટ માંડી. સનકુમારનાં એકેએક અંગ, આભૂષણ અને હલનચલન તરફ તેઓ કયાં સુધી જોઈ રહ્યા.
ડીવારે અજાણતાં એક દેવે લાંબે નીશ્વાસ નાંખ્યો. સૌંદર્યની આકર્ષકતા અને વૈભવની છાકમછળ વિષે વિચારપરપરામાં ગરકાવ બનેલો એ દેવ કયારે વૈરાગ્ય ભણું ખેંચાઈ ગયે.
