Book Title: Punarvatar Author(s): Sushil Publisher: Jain KaryalayPage 98
________________ સિદ્ધિ અને સાધના : ૯૩ : જેટલા વરસ સાથે ગાળ્યા હતા તે પણ સ્વામીના માં તરફ્ મુગ્ધભાવે જોઈ રહી. બન્ને બાળકોએ એક જ અથની વાણી ઉચ્ચારી : બાપુજી! આજ સુધી અમે તમને ધ્રુવળ ત્રાસ જ આપ્યા છે. આપની સેવા કરવાથી એનું પ્રાયશ્ચિત થતું હાય ! અમારે આપની સેવાથી ધન્ય થવું છે. અમને આપની સેવા કરવાની તક તા મળવી જોઇએ ને ? ,, “ તમારી વાત બરાબર છે. ” જિનરાજદાસે કહેવા માંડયુ “ જેમ તમારે પિતા છે તેમ પિતાને માથે પણ એક પિતા બેઠા છે— જે સના પિતા છે. આજ સુધી એને ભૂલીને જ ધરને વળગી રહ્યો હતેા, મને એનું પ્રાયશ્ચિત્ત નહિ કરવા દે ? '' સતાનાની અશૂન્ય દ્રષ્ટિ જિનરાજદાસ કળી ગયા. પેાતાની વાત એમનાથી નથી સમજી શકાતી તે પણ એમણે જોઇ લીધું. “ આજે તમને નહિ સમજાય. તમારી મુશ્કેલી હું કલ્પી શકું છું. શ્રીવર ! મુદ્દિના પ્રદેશની હું વાત નથી કહેતા. બુદ્ધિએ તે મારી પાસેથી વિદાયગીરી લીધી છે. હું જ એક દિવસે તમને વિજ્ઞાનની મહત્તા સમજાવતા. આજે પણ હું તમને એ જ વાત કહેવા– સમજાવવા મથું છુ. પણુ એ નહિ સમજાય. જ્યારે તમે સસારને તમારૂં સર્વસ્વ અર્પવા પૃચ્છશા અને અ`વા છતાં હજી ધણું બાકી રહી ગયુ છે એમ લાગશે તે દિવસે તમે મારી વાત સમજશે-તે દિવસે તમે પણ મારી જેમ જ મેચેન ખનશા. એ વખતે ભગવાનનુ શરણું તમને સમજાશે. મારા છેલ્લા દિવસેા ભગવાનને સમપ ણુ થઇ ચૂકયા છે. પણ જવા દો એ વાત ! ” જિનરાજદાસ વધુ વિવેચન કરવા માગતા હતા, છતાં શબ્દના અધિકારબહારની એ વાત. હાવાથી એમણે પાતે જ વચ્ચેથી વાતના દ્વાર તેાડી નાખ્યા. પિતાજીના મૌનની બન્ને બાળા ઉપર ઊંડી છાપ પડી. ઘણીવાર લગી નિસ્તબ્ધતા છવાયેલી રહી. આખરે જિનરાજદાસે જ કહ્યું : “ હવે તમે જઈ શકે! છેા. ,,Page Navigation
1 ... 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166