Punarvatar

Author(s): Sushil
Publisher: Jain Karyalay

Page 98

સિદ્ધિ અને સાધના
: ૯૩ :
જેટલા વરસ સાથે ગાળ્યા હતા તે પણ સ્વામીના માં તરફ્ મુગ્ધભાવે જોઈ રહી.
બન્ને બાળકોએ એક જ અથની વાણી ઉચ્ચારી : બાપુજી! આજ સુધી અમે તમને ધ્રુવળ ત્રાસ જ આપ્યા છે. આપની સેવા કરવાથી એનું પ્રાયશ્ચિત થતું હાય ! અમારે આપની સેવાથી ધન્ય થવું છે. અમને આપની સેવા કરવાની તક તા મળવી જોઇએ ને ?
,,
“ તમારી વાત બરાબર છે. ” જિનરાજદાસે કહેવા માંડયુ “ જેમ તમારે પિતા છે તેમ પિતાને માથે પણ એક પિતા બેઠા છે— જે સના પિતા છે. આજ સુધી એને ભૂલીને જ ધરને વળગી રહ્યો હતેા, મને એનું પ્રાયશ્ચિત્ત નહિ કરવા દે ? ''
સતાનાની અશૂન્ય દ્રષ્ટિ જિનરાજદાસ કળી ગયા. પેાતાની વાત એમનાથી નથી સમજી શકાતી તે પણ એમણે જોઇ લીધું.
“ આજે તમને નહિ સમજાય. તમારી મુશ્કેલી હું કલ્પી શકું છું. શ્રીવર ! મુદ્દિના પ્રદેશની હું વાત નથી કહેતા. બુદ્ધિએ તે મારી પાસેથી વિદાયગીરી લીધી છે. હું જ એક દિવસે તમને વિજ્ઞાનની મહત્તા સમજાવતા. આજે પણ હું તમને એ જ વાત કહેવા– સમજાવવા મથું છુ. પણુ એ નહિ સમજાય. જ્યારે તમે સસારને તમારૂં સર્વસ્વ અર્પવા પૃચ્છશા અને અ`વા છતાં હજી ધણું બાકી રહી ગયુ છે એમ લાગશે તે દિવસે તમે મારી વાત સમજશે-તે દિવસે તમે પણ મારી જેમ જ મેચેન ખનશા. એ વખતે ભગવાનનુ શરણું તમને સમજાશે. મારા છેલ્લા દિવસેા ભગવાનને સમપ ણુ થઇ ચૂકયા છે. પણ જવા દો એ વાત ! ” જિનરાજદાસ વધુ વિવેચન કરવા માગતા હતા, છતાં શબ્દના અધિકારબહારની એ વાત. હાવાથી એમણે પાતે જ વચ્ચેથી વાતના દ્વાર તેાડી નાખ્યા. પિતાજીના મૌનની બન્ને બાળા ઉપર ઊંડી છાપ પડી.
ઘણીવાર લગી નિસ્તબ્ધતા છવાયેલી રહી. આખરે જિનરાજદાસે જ કહ્યું : “ હવે તમે જઈ શકે! છેા.
,,