________________
= ૧રઃ
* રૂધિરરાન કોઈ દૈવી સંકેત નહિ હોય?
એટલામાં એક વૃક્ષ નીચે સુકા સ્થાનમાં વૈરાગ્યની પ્રતિમા સમા એક તપસ્વી મુનિરાજને બેઠેલા કુરૂવિંદે જોયા. શંકા માત્રના નિરાકરણ અહીંથી જ મળી જશે એવો એના આત્મામાંથી મીઠે નાદ ઉઠો. તરત જ એ પિતાના ઘોડાને છુટો મૂકી દઈ ઉતાવળ ઉતાવળો આવીને તપસ્વીના ચરણમાં નમી પડયો.
કુરૂવિંદ શિકારીના વેશમાં હતો. એટલે એ શીકાર માટે જ નીકળ્યો હશે એમ સૌ કોઈ સહેજે માને. પણ આ તપસ્વી તે અંતરના ગૂઢ ભાવ પણ ઉકેલી શકવા સમર્થ હતા. એમણે કહ્યું : “પિતાની ખાતર જ તમારે નીકળવું પડયું છે. પણ હિંસા તે ગમે તે સંયોગોમાં પણ હિંસા જ છે–પાપ છે–નરકમાં લઈ જનારી છે. અને તમે એ રીતે તમારા પિતાને બચાવી શકવાના તો નથી જ. રૂધીરખાનની રૂચી જેને ઉપજે તેને માટે નરક સિવાય બીજું ક્યું સ્થાન સંભવે? તમે એ પાપથી બની શકે એટલા આઘા રહેજો.”
એ પછી પણ મુનિરાજ અને કુરૂવિંદ વચ્ચે ઘણું ઘણું વાતો થઈ. કુરૂવિંદ પાછે પિતાના નગર તરફ જવા નીકળ્યો ત્યારે તેની સઘળી જ શંકાએ સઘળી જ દિધાઓ શમી ગઈ હતી. એના ચહેરા ઉપર, તેફાન પછીની પરમ શાંતિ લહેરાતી હતી. રૂધીરનો હેજ ભરી શકાશે–પિતાને કદાચ બચાવી લેવાશે અને હિંસાના પાપથી પણ બચી જવાશે! મુનિરાજને માર્ગનિર્દેશ કેટલે નિર્દોષ પ્રતીતિજનક હતો એના જ વિચાર કરતે કુરૂવિંદ પાછો ફર્યો.
રૂધીરથી હજ છલકાઈ રહ્યો છે અને મહારાજા અરવિદ ગંગા જેવી ભરચક નદીમાં અવગાહન કરતા હોય તેમ સ્નાન કરી રહ્યા છે. જાણે કે મહારાજા અરવિંદ કદિ માંદા કે પીડાથી રીબાતા જ નહોતા. આનંદ અને સંતોષની છટા એમના મે ઉપર તરવરી રહી છે. ઘણાને લોહીનું બિંદુ માત્ર જેવાથી સૂગ અથવા અરેરાટી
