________________
સિદ્ધિ અને સાધના
હવે એને અભ્યાસ પણ બદલાવા લાગે છે. એ છાને માને આજુબાજુ ફરે છે-ન છૂટકે જ્યારે બહુ મૂંઝાય ત્યારે થાડું ભસે છે.
એક વાર કૂતરાના ભસવાથી જિનરાજદાસજીને જરા વિક્ષેપ પડતું લાગે. એમણે કૂતરાને ધમકાવ્યો.
ધમકીથી કૂતરે ચાલ્યો ગયો તે ખરે પણ એની યે મુંઝવણ વધી પડી. કેટલાય દિવસને ભૂખ્યો એ, ક્યઈથી એક માંસને ટુકડો લઈ આવ્યો. થોડી વાર એ ટુકડે ચાખે, પણ એને થયું કે મારો સાથી ઘણું દિવસને ભૂખ્યો છે તેને માટે રાખી મૂકું. તે પછી જિનરાજદાસ જયારે ધ્યાનમાંથી જાગ્યા ત્યારે કૂતરાએ એ માંસને ટુકડો એમની આગળ ધર્યો. ધન્યવાદની આશાએ આવેલો કૂતરે નિરાશ થયા. જિનદાસે ફરી એક વાર એને ધમકાવીને કાઢી મૂક્યો.
કૂતરાના મનમાં એથી શું થયું હશે તે તે કેણ કહી શકે. પણ એના વર્તન ઉપરથી આ બિચારો માનવી એક માત્ર ભૂખના દુખથી બહાવરો બન્યા છે, એમ એને સમજાયું હશે. ફરીવાર એ જ માંસનો લોચો મેંમાં લઇને ધીમે ધીમે જિનદાસની પીઠ પાછળ પહોંચ્યો. ત્યાં એ લોચો મૂકી દઈને પિતાના સાથી સામે આવીને ઊભે. જિનદાસે એ તરફ ધ્યાન ન આપ્યું. મુંઝાયેલ કૃત પિતાના આગલા બે પગ ઉપાડી જિનરાજ દાસના ખંભા ઉપર મૂકી એમનું મેં ચાટવા પ્રયત્ન કરતો હોય એમ લાગ્યું. જિનદાસ આથી ખીજાયા અને એને ધક્કો મારીને દૂર હાંકી કાઢ્યો.
થોડી વાર તો એ કતરો એમ ને એમ પડી રહ્યો. ફરી પાછા ઉઠીને શ્રી જિનદાસજીના પગ પાસે બેસી ગયો. આળસ્યમાં પડી રહેવું ન ગમતું હોય તેમ તે એમના પગના તળિયા ચાટવા લાગ્યા.
શ્રી જિનરાજદાસને આ પણ ન સચ્યું. ધ્યાનમાં ઘડીએ ઘડીએ ભંગ થતો હોવાથી એમને આ ઉપાધિ ન ગમી. તેઓ ધીમે ધીમે આત્મસ્થિત થઇને મૃત્યુનો ભેટે કરવા અને જેને સમાધિમરણ
