Punarvatar

Author(s): Sushil
Publisher: Jain Karyalay

Page 91

થોડાં જીવનચિત્રે
ઠીક, પણ એકાદ ાડી ખેાવાઇ ગઇ હાય તા પણ તેના પત્તો ન વાગે, ખાવાયેલી ચીજ પાછી મળે જ નહિ. ખરેખર, દુનિયાને લૂટવા છતાં, ધર–કાઠાર ભરવા છતાં અમે ભૂખાળવાં જ રહી ગયા છીએ, જ્યારે આ લેાકેા ભૂખ્યા રહીને પણ સતે।ષથી અને શાખથી રહી શકે છે. ’
: <t :
66
રાજાએ મહર્ષિત વંદના કરીને કહ્યું: “ ગુરુદેવ ! મને રાજ્ય નથી ગમતું. મને આપના ચરણમાં દીક્ષા આપે।. આશ્રમમાં મને માથું મૂકવા જેટલું સ્થાન મળશે તે ગનીમત છે. ’
મહર્ષિએ જવાબ આપ્યાઃ “તમે અહીં આવીને રહેશેા, તે તમારી જગ્યાએ ખીજો કાઇ રાજા જરૂર આવવાને. રાજાનું સ્થાન ખાલી તેા ઘેાડુ' જ રહેવાનું? ખીજો જે આવશે તે પણ તૃષ્ણાની આઞમાં ભુજાવાના. એના કરતાં તમે રાજા રહે। અને તૃષ્ણા રહિત રહીને, સંતુષ્ટ ક્રમ રહી શકાય એ પાઠ ખીજાઓને શીખવેા.
""
તે દિવસથી રાજાનું જીવન બદલાઈ ગયું. નાકરા ઉપર પણ એની સરસ છાપ પડી. સત્યુગના સેનેરી દિવસે। ધરતી ઉપર ઉતર્યાં એમ લેકે કહેવા લાગ્યા.
નિષ્પાપ જીવનની સુંદરતા જોઇને લેાકાને પેાતાનાં જીવન સમજવાની અને સુધારવાની તક મળે છે. પવિત્ર જીવનનું એ એક મોટામાં મેટું આકષ ણુ છે. આપણા જીવનમાં જો એ ન્યાય, સેવા અને સમભાવ પ્રવેશે તે બહેાળા જનસમુદાય ઉપર તેની છાયા પથરાયા વિના ન રહે. સ ંતુષ્ટ, લેાકસેવક ન્યાયનિષ્ઠ હંમેશાં ઉદાસીન મથવા ખિન્ન રહે એવા નિયમ નથી. વસ્તુતઃ પ્રસન્નતાના મેાજા એમના અંતરમાં ઉછળતા હોય છે, એમના ત્યાગબળ અને તપેાખળ અને આનંદમયતા ઉપર જનતા આક્રીન બને છે અને તેમનું અનુકરણ કરવાને લલચાય છે. એ જેમ આત્મસાધના છે તેમ લેાકસાધના પણ છે.