________________
प्रशमरति
प्रकरणम्
॥४२॥
चालवू. २. मनगुप्ति साचववी एटले मनमा माठा विचार आववा न देवा. ३ वचनगुप्ति पाळवी एटले जीवोपघातक-पापवाल्लु वचन उच्चरवु नहीं पण जरुर पडे त्यारे निष्पाप बचनज उच्चरवं. ४ भंडोपकरण लेता मुकता जयणा सहित प्रवर्तवू अने ५ आहार पाणी जोइ-तपासी जयणा सहित वापरवां, जोया वगर वापरवां नहि.
२. हुं सर्वथा मृषावादनो त्याग करुं छु. क्रोध, लोभ, भय के हास्यथी त्रिविध त्रिविध एटले मृषा भाषण करुं नहीं, करावु नहीं के करताने अनुमोदुं नहिं. वळी ते मृषावादने पडिक्कमु छु, गरहुं छु, अने तेवा दुष्ट स्वभावने वोसिरावु छु.
भावना-१ विमासी (विचारी) ने बोलवू. सहसा बोली नाखवू नहिं. २-५ क्रोध, लोभ, भय अने हास्यनुं स्वरूप समजी ते दोष दूर करवा, केमके तेथी सहसा जूठ बोली जवाय छे.
३ हु सर्वथी अदत्तादान वर्जु छु. अर्थात् गाम नगर के अरण्यमां थोडं के घj, नानु के मोटुं, सचित्त, अचित्त के मिश्र कंइ पण अणदीधेनुं हुं उपर जणाव्या मुजब मन वचन कायाथी जीवित पर्यत लइश नहीं, लेबरावीश नहीं के लेताने अनुमोदीश नहिं.
भावना-१ रहेवा माटे बिचारीने परिमित अवग्रह मागवो. २ गुर्वादिक वडीलनी रजा लइने आहार पाणी वापरवा ३ काळमाननी अवधि बांधी अवग्रह मागवो. ४ अवग्रह मागतां वारंवार हद बांधवा लच राख. अने ५ पोताना साधर्मिक (साधु) पासे पण परिमित भवग्रह मागवो. उक्त भावनाओथी ए महाव्रत रुडी रीते आराधित थाय छे.
॥४२॥
Jan Education
For Personal Private Use Only
mainelibrary.org