________________
प्रशमरति प्रकरणम्
॥१०७॥
सद्गुणानुष्ठानथी संपन्न थइ तथा पूर्वे वखाणेली जे अनित्यादिक बार भावना ते वडे भावित-बासित के अंतरात्मा एटले ज्ञानदर्शन उपयोग स्वभाव जेनो भने नरकादि गति लक्षण संसार जेणे टाळ्यो के अर्थात् संसारसागरनो लगभग पार कर्यो छे, फक्त जेने थोडा ज भव हवे करवाना बाकी रह्या के एवो थइ ते महानुभाव एक भवना प्रांतरे सिद्धिपदने पामे छे. एटले आ मनुष्य भवमा हमणां ज आगळ कही एवी उत्तम करणी करी वैमानिक देवपणे उत्पन्न थइ, त्यांथी च्यवीने फरी मनुष्य भवमा उत्तम गुणसंपदा पामी, ए रीते त्रणे भव अनुभवी सिद्धि सुख पामे छे. (जे मुनि-महाशय चारित्र अनुष्ठान उत्तम रीते कर्या छतां पूर्वोक्त कारणथी या कर्मगौरवथी सर्वार्थसिद्ध विमाने देवपणे उपजे ते तो नियमा त्यांथी च्यवी मनुष्य भवमा आवी उत्कृष्ट रीते चारित्रनी आराधना करी मोक्ष जायजा परंतु जेमने हजु पण भोगववा योग्य कर्म अवशेष रह्या होय ते ( सर्वार्थसिद्ध विमान शिवाय अन्य देवविमाने उत्पन्न थइ मनुष्य भवमां पावनार ) फरी एक देवभव करी त्यांथी च्यवीने मनुष्य जन्म पामी, उत्कृष्ट चारित्रनी आराधना करी मोक्षगति पामे छे. एवो प्राशय मूळ गाथा उपरथी फलित थतो अमने समजाय छे. २६६, ३००, ३०१.
१ । सेत्स्यति ततः परं वा, स्वर्गान्तरित त्रिभवभावात्-' आ कारिकामा जे 'वा' मूकेल छे तेथी पूर्व जणावी एवी साधु|क्रिया पाळी, देवगति पामी, त्यांथी च्यवी, मनुष्य भवमां भावीने ज सिद्धि पामे अथवा बहु तो त्यांथी देवगति पामी, फरी मनुष्य गतिमा आवी सिद्धे एवो ध्वनि जणाय छे.
॥१०७॥
Jain Education international
For Personal Private Use Only
www.jainelibrary.org
