________________
પાપરાગ
આકાશની જળભરી વાદળી; જરા એની વાત તો સાંભળો !
મહાસાગરનાં અગાધ જળઃ કંઈ કેટલાં ખારાં ! કંઈ કેટલાં ડહોળાં! ન કેઈની પ્યાસ બુઝાવે! ન કેઈન મેલ. ધૂએ! ન કેઈનાં કામમાં આવે!
આકાશમાં સેળે કળાએ સૂરજ તપે, ધરતી ધખધખી ઊઠે; હવા લાય જેવી ઊની બની જાય અને સાગરનાં પાણી ખદબદી ઊઠે.
એવે વખતે સાગરનો દેવ કઈ જેગી-જોગંદરની પેઠે આકરાં તપ-જપ આદરે–પિતાના અંતરની ખારાશને દૂર કરવા; પોતાની કાયાના મેલને પ્રજાળી નાખવા. *
કાળ પાકે અને સાગરદેવનાં તપ ફળે. ખારાશ અને મેલન ભારબેજવાળાં પાણી અગ્નિમાં તપી તપીને હળવા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
