________________
પદ્મપરાગ ડી વારે પાછા આવીને એણે જોયું તે બળદ ત્યાં ન મળે!
બળદને ત્યાં ન જોયા એટલે એણે ભગવાનને પૂછયું. પણ ભગવાન તો સાવ મૌનભાવે ધ્યાનસ્થ ખડા હતા. એ શું જવાબ આપે ? - ગોવાળિયાને તે આથી એ ક્રોધ વ્યાયે કે “તારે તે કાન છે કે કેડિયાં?” એમ કહીને એણે બે શૂળે લઈને પ્રભુના અને કાનમાં ખોસી દીધી ! અને રખેને કેઈ એ શળ ખેંચી કાઢે, એમ વિચારીને એ શૂળના બહારના ભાગ કાપી નાખ્યા!
છતાં પ્રભુ તે અચલ જ રહ્યા : ન ઊંહ કે ન આહ!
જેમણે પ્રભુના આ કષ્ટને જાણ્યું એમણે એવું કષ્ટ આપનારની નિંદા કરવા માંડી. - પ્રભુએ એમને વાર્યા અને આ અપાર કષ્ટને ભેદ સમજાવતાં કહ્યું: “સૌને પિતાનાં કર્યા ભોગવવા પડે છે; આમાં મેં મારું કર્યું જ ભેગવ્યું છે! એમાં એ બિચારા ગોવાળિયાને શો દોષ? ત્રિપૃષ્ઠ વાસુદેવના મારા અઢારમા પૂર્વ ભવમાં મેં ભાન ભૂલીને શય્યાપાલકના કાનમાં ધગધગતું સીસું રેડાવ્યું હતું, એ પાપને જ આ વિપાક! કર્યા કર્મ તે સીને ભોગવવાં જ પડે ને ત્યાગી કે શું રાગી, શું રાજા કે શું રંક ! - પ્રભુને સૌને માટે સમાન ન્યાય અને નિયમ જાણીને લેકે પ્રભુમહિમાને વધુ પિછાનવા લાગ્યા.
ધન્ય રે ક્ષમાશ્રમણ પ્રભુ!
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
