________________
૧૩૬
પદ્મપરા
પાસે. એણે મહારાજાને વિનંતી કરી: “બાપુ, આપ મારી અશ્વવિદ્યા જોવા આવવાના હતા. એ વાતને ઘણો વખત વીતી ગયે; એટલે આજ મારી અશ્વમેલનની કળા જેવાની કૃપા કરે!”
તરત જ મહારાજાની આજ્ઞા થઈ. રાજા, રાણી, રાજના કર્મચારીઓ, સ્ત્રીઓ અને નગરજને રાજપ્રાસાદના પ્રાંગણમાં ભેગાં મળ્યાં અને કુમાર મૂળરાજે એક તેજી તખારને લઈને પિતાની અધિકળાના નવા નવા પ્રગ બતાવવા માંડયા.
શું એ અશ્વ અને શું એ અસવાર ! શું એ ખેલ અને શું એ ખેલાડી ! બધા કુમાર મૂળરાજની કળા ઉપર આફરીન પોકારી રહ્યા : કે સાહસી યુવાન !
પળવાર તે બધાને લાગ્યું કે આ કેઈ ઊગતે યુવાન નથી, પણ કઈ કસાયેલ પ્રૌઢ દ્ધો અને અશ્વવિદ્યામાં નિપુણ કેઈ ઉમરલાયક અશ્વારોહી છે. પિતાના ભાવી રાજવીની આવી અદ્ભુત કળા જેઈને આખો સમૂહ પ્રસન્ન પ્રસન્ન થઈ ગયે.
પિતાનું કામ પૂરું થયું અને કુમાર મૂળરાજ મહારાજા અને મહારાણુને આવીને પ્રણામ કરી રહ્યો. મહારાજાના હર્ષને તે આજે કઈ અવધિ ન હતી. અને રાજમાતા પણ હર્ષથી ગદ્ગદિત થઈ ગયાં હતાં. - મહારાજે કહ્યું: “કુમાર, અમે બધાં આજે તારા ઉપર ખૂબ પ્રસન્ન થયાં છીએ; તારી ઈચ્છા હોય તે વરદાન માગી લે !”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
