________________
જ્ઞાનપંચમી
૧૭૧:
* અને જાણે મનમાં દુઃખી દુઃખી થઈ ગયા હોય એમ એ બેલવાચાલવાનું બંધ કરીને, મૌન ધારણ કરીને, બેસી ગયા–જાણે એમણે પ્રવૃત્તિમાત્ર સંકેલી લીધી.
અને ભવિતવ્યતા પણ કેવી વિચિત્ર કે જ્ઞાનની આવી વિરાધનાના મહાદોષનું પ્રાયશ્ચિત્ત કર્યા વગર જ, બારમા દિવસે આચાર્યો દેહ ત ! અને એમના આત્માની સાથે. અશુભ કર્મને ભારબેજ વધી ગયે.
વાત પૂરી કરતાં આચાર્ય વિજયસેનસૂરિજીએ કહ્યું: રાજન, એ પાપના ભાર સાથે કાળ કરીને એ આચાર્ય તમારે ત્યાં વરદત્તકુમારરૂપે અવતર્યા. વરદત્તને હાથનાં કર્યા હૈયે વાગ્યાં ! જ્ઞાન અને જ્ઞાનીની ઉગ્ર આશાતનાના પાપે એ મૂર્ણ અને રેગિષ્ટ બને.”
શેઠ-શેઠાણી અને રાજા-રાણી જ્ઞાની ગુરુની વાત એકચિત્તે સાંભળી રહ્યાં.
ગુણમંજરી પણ પિતાના કર્મની લીલા ગંભીર બનીને વિચારી રહી.
રાજકુમાર વરદત્ત પણ પિતાની કમનસીબી ઉપર આંસુ સારી રહ્યો.
શ્રેષ્ઠીઓ અને રાજાએ સૂરિવરને પૂછ્યું: “ગુરુવર્ય, આ પાપના નિસ્તારને કોઈ ઉપાય ?'
ગુરુએ કહ્યું: “રાજન ! શ્રેષ્ઠી ! આ તે જેવી કરણી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
