________________
વનમાનવને સ્નેહસંતુ એટલામાં એમણે સામેથી રાજષિ સેમચંદ્રને આવતા જોયા એટલે એ બધી ત્યાંથી પલાયન કરી ગઈ! તાપસના તપને તાપ એ જીરવી ન શકી, અને એમનાં આદર્યા અધૂરાં રહી ગયાં !
આ તરફ વલ્કલચીરી આવીને જુએ તે પેલા તાપસે, (વેશ્યાઓ) ત્યાં ન મળે. એ તો મૂંઝાઈ ગયે અને મંડયો પિતાને સૂઝી તે દિશામાં ચાલવા!
હવે એને પિતાને તાપસ-આશ્રમ અકારે થઈ પડ્યો હતો ! એનું મન તે પેલા મીઠા-મધુરા મેંદકવાળા આશ્રમ માટે તલસી રહ્યું હતું.
ચાલતાં ચાલતાં એને એક રથવાળો મળે. વલ્કલચીરીએ રથવાળાને બે હાથ જોડ્યા. રથવાળાએ એને પૂછ્યું: ઋષિકુમાર, તું ક્યાં જાય છે ?”
મારે પિતન આશ્રમમાં જવું છે.' વલ્કલચીરીએ કહ્યું.
મારે પણ ત્યાં જ જવું છે.” કહીને રથવાળાએ વલ્કલચીરીને રથમાં બેસાડી દીધું. પિતનપુરને પિતનઆશ્રમ કહેનાર ઋષિપુત્ર એને ભલે-ભેળે લાગ્યું.
રથમાં એક સ્ત્રીને જોઈને વલ્કલચીરીએ કહ્યું: “તાત! તમને વંદન કરું છું.'
પતિ-પત્ની સમજ્યાં કે દુનિયાદારીથી સાવ અબૂઝ એ કઈ રષિપુત્ર લાગે છે !
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
