________________
લોકભાષાને જય તે હું અને તમે–આપણે બને–કબૂલ રાખીશું. કહો, હવે વિલંબ કરવાનું શું કારણ છે? કે પછી ગમે તેવાં બહાનાં કાઢીને તમે શાસ્ત્રાર્થમાંથી છટકી જવા માગે છે ? મારી વાતને મને જલદી જવાબ આપે !”
વૃદ્ધવાદસૂરિના મુખ ઉપર હાસ્ય ફરકી રહ્યું : એમણે વાદીએ તે કંઈક જોયા હતા, પણ આ ઉતાવળે, અધીરે અને વિજય ઘેલે વાદી તે આજે જ ને ! પણ હવે આવા ઘેલાને શિખામણ આપવી નકામી હતી. એમ કરવા જતાં તે ઊલટો એના ગર્વને કેફ વધી જવાનો, અને પોતે બેટી રીતે નબળા લેખાવાના.
એટલે આચાર્યે તરત જ પંડિત સિદ્ધસેનની વાતને સ્વીકાર કરતાં કહ્યું : “બહુ સારું. તમારી શરત મને કબૂલ છે. હું શાસ્ત્રાર્થ માટે તૈયાર છું.”
પછી ગેવાળિયાઓને પાસે બોલાવીને વૃદ્ધવાદીજીએ સમજાવ્યું : “જુઓ ભાઈઓ, આ ભાઈ વિક્રમ રાજાના મોટા પંડિત છે. તમારે પહેલાં એમની વાત સાંભળવી અને પછી મારી વાત સાંભળવી. અને પછી ફેંસલો આપવો કે કોની વાત સાચી, અને આ વાદવિવાદમાં કેણું જીત્યું અને કણ હાર્યું?”
ગેવાળિયા તે ભારે નવાઈ પામ્યા. આવા મોટા બે પંડિતે, અને એમની વાતને ફેંસલે પિતાને આપવાને ! એમનું મન કઈ રીતે માન્યું નહીં.
પણ પંડિત સિદ્ધસેને અને સૂરિજીએ એમને સમ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
