________________
33
એમને મન તે કાયાની સૌરભે નાતરેલ આ કષ્ટ આત્માની સૌરભને પ્રગટાવવાનાં અમેઘ સાધન અની ગયાં!
પદ્મપાગ
૩
આપ સમાન અળ નહિ
વીર-વધમાન સંસારની મેહમાયાના અંચળા ઉતારીને ત્યાગી થયા એ દિવસની જ વાત છે. સૂરજદેવને આથમવાને બે ઘડીની વાર હતી. સોનેરી કિરણાની રતુ અરી આભા ધરતી ઉપર છેલ્લે રાસ ખેલી રહી હતી અને ભગવાન મહાવીર કુમ્ભારામને સીમાડે પહોંચ્યા.
મહાવીર તા ભારે મૌની અને મોટા ધ્યાની. એકાંત સ્થળ જોઈ ને એ ધ્યાનમાં લીન બની ગયા જાણે કે વૃક્ષનુ થડ જ જોઈ લ્યા; ન જરાય બેલવાનુ કે ન લેશ પણ ચલાયમાન થવાનું, એ તે પેાતાના અંતરની શેષમાં એકાગ્ર મનીને ખડા હતા.
સૂરજદેવે પેાતાની સેાળે કળા સડેલી લીધી, અને ધરતી ઉપર રાતના અંધકારના ઓળા ડાકિયાં કરવા લાગ્યા. એવે સમયે એક ગેાવાળિયા સીમમાંથી ઘર તરફ આવતા હતા. એની સાથે એના બળદ હતા. આખેા દિવસ હળ ખેંચી ખેંચીને ખિચારા બળદ થાકી ગયા હતા. એમને હતું કે થોડીક વાર સીમની શીતળ શીતળ હવામાં ફરવાનુ અને લીલું લીલું કૂણું કૂણું મીઠું...મધ ઘાસ ચરવાનું મળે તા કેવું સારું' !
1
3
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
