________________
પદ્મપાગ
ગાવાળ અળદનું મન તે પારખી ગયે, પણ એને ગાયા દેવા માટે ગામમાં પહોંચી જવાની ઉતાવળ હતી, એટલે એનાથી રાકાઈ શકાય એમ ન હતું.
૪
પણ એણે પેાતાનુ કામ પણ ન બગડે અને બળદો પણ રાજી રહે એવા ઉપાય શોધી કાઢયો. એણે ધ્યાનમાં ઊભેલા મહાવીરને કહ્યું : ‘ મુનિ ! હું અમઘડી પાછે આવુ છું. ત્યાં લગી મારા આ બળદો જોતા રહેજો—જોજો, એ કચાંક આધા જતા ન રહે!'
ગેાવાળને ઉતાવળ એટલી બધી હતી કે મહાવીરે પેાતાની વાત સાંભળી કે ન સાંભળી અથવા તે એણે ચીંધેલું કામ સ્વીકાયુ" કે નહીં એ જાણવા પણ એ ન થાભ્યા અને ઝડપથી ઊપડી ગયા ગામ તરફ,
મહાવીર તેા પૂર્ણ ધ્યાનસ્થ બનીને પેાતાના મનરૂપી અળદને નાથવામાં એવા એકતાન થઈ ગયા હતા કે એમને પેલા ગેાવાળના બળદના કશે ખ્યાલ જ ન હતા; અને અળો તા ચરતા ચરતા દૂર દૂર નીકળી ગયા.
પેલી તરફ ગામમાં ગયેલા ગેાવાળને પેાતાના બળદોની બહુ ચિંતા હતી—એના પેટના અને આખા કુટુ અને આધાર એના ઉપર જ હતા જે ! એ તા પેાતાનું કામ પતાવી ઝટપટ સીમમાં પાછે આણ્યે; પણ જુએ છે તેા ત્યાં અળદ ન મળે ! અને મહાવીર તા હય ધ્યાનમાં સ્થિર ખડા હતા. ગેાવાળે બળદ માટે મહાવીરને પૂછ્યું, પણ એ તા હતા મૌની અને ધ્યાની; એમણે કશે જ જવાબ ન આપ્યુંા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
