Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 296

[२७९]
सेज्जंभवस्स दो सीसा - जसभद्दो संभूयजई य । तत्थ जसभद्दस्स चोद्दसपुव्वी जाओ भद्दबाहू नाम सीसो । सो य सूरीहूओ कयाइ विहरंतो गओ रायगिहे नयरे । वसंति य तत्थ चत्तारि वयंसा वाणियगा सहजाया सहवडिया य । ते य भद्दबाहस्संऽतिए धम्म सोच्चा पव्वइया अहिज्जिय बहस्सुया य पडिमं विहरता पुणो पत्ता ते रायगिहं । तत्थ य भिक्खिउं तइय पोरिसीए पडिनियत्ता । तेसिं च वेब्भारगिरितेण वच्चंताणं पढमस्स गिरिगुहादारे, बीयस्स उज्जाणे, तइयस्स उज्जाणसमीवे, चउत्थस्स नगरब्भासे चेव जाया चउत्थपोरिसी । 'तीओ य भिक्खापंथो य तइयाए'त्ति सुत्तमणुसरंता ते ठिया तट्ठाणेसु चेव । तत्थ वि जो गिरिगुहब्भासे तस्स निरायं वि(सी)यं । जो य उज्जाणे तस्स किंचि मंदं । जो उज्जाणसमीवे तस्स मंदयरं । जो उण नगरब्भासे तस्स न गम्मए वंदेतमंतं(मंदतमं ति) । तं च ते सव्वं सहंता कमेण पढम-बीय-तइय-चउत्थजामेसुं कालं काउं [गया] देवलोयं । जहा तेसिं चेव धम्मभगिणी सरस्सइ त्ति ॥छ।।
सरस्सईकहा भण्णइ -
अत्थि सावत्थीनयरीए भृगुनाम बंभणो । तस्स सावित्ती नाम भज्जा । तीए सत्त पुत्ता । तं जहा - वेयसामी १, [वेय]विऊ २, वेईसरो ३, वेयसरो ४, वेयगब्भो ५, वेयमित्तो ६, वेयरुई ७ । धीया य गायत्ती नाम । ते य सव्वे वेयपारगा । सुट्ट सावित्तीए वल्लभा । एवं अइक्कंतो कोइ कालो ।
अन्नया य मरणपज्जवसाणयाए जीवलोगस्स हट्ठारो(?) मओ पढमपुत्तो । गहिया सावित्ती सोएण । तओ तहेव मओ थेवदियहेहि बीओ पुत्तो । गहिया सा महासोगेण । एवं तइयपुत्तो, गहिया एसा सोगतरुणा । एवं चउत्थपुत्ते गहिया सा सोगपुप्फेण । एवं पंचमपुत्ते गहिया सा सोगफलेण । जाओ से गहो । तो वव(पंच?) दारगे हक्कारेंती चिट्ठइ । दंसिया वेज्जाण । तेहिं भणियं - 'असज्झा एसा अम्हारिसाणं । अन्नं च न धारियव्वा एसा' । [एसा य तहा गहिला जाया जहा अप्पाउरणा चेव बाहि गंतूण दारगे हक्कारेइ ।
अन्नया य तत्थ समोसरिओ सामी । तेण य सावित्तिं पडिबोहेडं पेसिओ रिसी एगो ।] समप्पिओ से अंतरपडो । भणिओ य एसो – 'अमुगत्थामे तुम एयारिसिं माहिणि पेच्छिहिसि । तओ वत्तव्वा सा तए - "कीस परमनाणि पुत्तवत्तंतं न पुच्छसि ?' सोउं चेमं सा गमिस्सइ संदेहं । अप्पाणं च निरूवेंती अप्पाउरणा त्ति लज्जिस्सइ भवओ । तओ दायव्वो तीए एसो अंतरपडो । निवत्थेउं चेममागमिस्सइ सा इहं । तओ पडिबुज्झिस्सइ' ।
गओ रिसी । जाव संवुत्तमेयं । एवमेवाऽऽगया सावित्ती । समोसरणरिद्धि पेच्छिय विम्हियचित्तेण दिट्ठो तिलोगनाहो । जाया सिद्धिई(रिद्धीए?) सद्धा सुहाइसया । पणमिऊण भयवंतं उवविट्ठा एगदेसे । भणिया तिलोगनाहेण - 'धम्मसीले ! जाणसि पुत्ता कुओ आगया ?' तीए भणियं – 'न याणामि' । सामी भणइ- 'जाणसि कहिं गया ?' सा भणइ - 'न याणामि' । सामी भणइ - 'जाणसि तेसिं सुहदुक्खाणि ?' सा भणइ - 'न याणामि' । सामी भणइ - 'जइ एवं ता कि किलिस्ससि ?' तीए भणियं - 'भयवं ! मोहो किलामेइ' । सामी भणइ - 'चयसु मोहं निरूवेहि तत्तं । जओ संसारे सव्वमसारं' । सोउं च सामिवयणमेवं संबुद्धा सावित्ती । गया सगिहं ।