Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 354

[३३७]
वि [मुणिय]मुणिवुत्तंता वणधाई लेहसालाओ चिय घेत्तुं पलाणा दारयं । कमेण पत्ता देसंतरटिइं(यं) निहिसारं नाम नगरं । तंमि य अपुत्तनरिंदमरणे पंचदिव्वाहिवासणेण सो चिय दारओ राया जाओ ।
___ इओ य कित्तियाओ वि कालाओ पत्तो कट्टसेट्ठी वसंतउरं । पणट्ठसोहं च नियं मंदिरं निएऊण पुच्छिया वज्जा जाहे पच्चुत्तरं न किंचि देइ ताहे पुच्छिओ सूओ । सो भणइ – 'मेल्लेसु मं पंजराओ' । तहा कए वरंडियाचडिओ सूवओ साहित्तु सव्वं जहावट्ठियं सेट्ठिणो गओ समीहियट्ठाणं । कठ्ठसेट्ठी वि तं सोऊणा'ऽहो जासिमित्थियाण कए कीरइ किलेसो तासिमेयारिसं चेट्ठियं ?'ति भावित्ता निविण्णो भवाओ तहारूवाणं थेराणं अंतिए पव्वइओ । सोसेइ य तं चेव वेरग्गकारणमणुसरंतो छट्ठ-ट्ठम-दसम-दुवालसद्धमासाइतवोविसेसेण अप्पाणं । गीयत्थो य संतो पडिवण्णो एगल्लविहारपडिमं ।
___वज्जा वि विमुक्का सेट्ठिणा निम्मज्जाया परिभमंती गया निहिसारनगरे । एयं न जाणइ सा जहा - 'ममेत्थ सुओ जाओ राया' । विहरंतो य तहाविहभवियव्वयाए पत्तो तत्थेव कट्ठसेट्ठितवस्सी । भिक्खं च भमंतो कह वि पविट्ठो पुव्वागयभज्जाए घरं । दटुं च परियाणिओ तीए चिंतियं च [तु]च्छत्तणओ - 'जइ कहेहीमो किंचि तोऽहं विगुप्पिस्सं लोयमज्झे । ता तह करेमि जहा एसो न हवइ' । तओ तीए गोवित्तु किंचि सुवण्णं दिण्णा तस्स मंडया । ते य घेत्तुं नीसरियंमि ‘एस चोरो'त्ति कओ तीए कलयलो । मिलिओ लोगो । धाविया तलारा । दिटुं सुवण्णं । नीओ नरिंदसमीवं । पच्चभिन्नाओ वणधाईए । रोविऊण य साहिया राइणो पउत्ती । तेणाऽवि पणमिओ भावसारं । काराविया दाणसुद्धी । नाउं कया निव्विसया वज्जा ।
धम्मपडिवज्जणत्थं तत्थेव कओ तवस्सिणा वरिसायालो । जाओ य तत्थ तवोविसेसावज्जिओ पायं रायाइलोओ सावओ त्ति कलुसिया गाढं वज्जाइया । ताहे य कहकिविलं(?) ठविऊणेगा अणागयमाणत्ता गब्भिणी । दिण्णं [धणा]इं । सा य वरिसारत्तसमत्तीए तवस्सिणो गुरुभत्तिनिब्भरं रायाइबहुजणाणुव्वयणाए गच्छंतस्साऽणुगच्छंती पुक्कारेइ जहा – 'भो भो ! गब्भं मे भट्टारया ! काउं मा वच्चसु' । सोउं चेमं किलकिलेंतेसु वज्जाइएसु 'दरिसणुड्डाहो' त्ति मण्णमाणेण भणियं तवस्सिणा - 'जइ मए कओ एसो गब्भो ता कालक्कमेण नीसरिज्जउ जोणीए । जइ अन्नेण कओ केणाऽवि नीसरउ जहा तहा वा' । तओ झत्ति पो, फट्रिऊण निग्गओ तीए गब्भो फरक्किउं च खणमेत्तं विवन्नो विणदो । तीए वि मरंतीए जणं पड़ साहिए सब्भावे नट्ठा वज्जाइया । जाया पवयणुन्नई । ___एवं जीवोवघाई वि कट्ठसेट्ठी विसुद्धचित्तो मरिऊण नियसमए गओ देवलोयं जहा सीहसाहु त्ति छ।। कट्ठसेट्टि त्ति गयं ॥छ। सीहसाहुकहा भण्णइ - _ अत्थि कोंकणदेसे जुगप्पहाणो नागनिही(?) नाम सूरी । सो य बहुसीस[परिवारो] विहरतो कयाइ संझाकालसमए बहुसावयसंकुलमडविमेगं पविट्ठो । ठिओ रयणिगमणत्थं तत्थेगंमि पएसे गच्छगोलयं काउं । अत्थि य तंमि गच्छे एगो दढसंघयणी सीहो नाम कोंकणसाहू । भणिओ य सो गुरुणा – 'अज्जो ! जं एत्थ दुट्ठसावयं किंचि गच्छं अभिभवइ तं निवारेयव्वं तए । न उ उवेहा कायव्वा' । सीहेण भणियं - 'भयवं ! विराहिंतेहिं अविराहिंतेहिं वा निवारियव्वं ?' गुरुणा भणियं - 'जइ सक्किज्जइ तो अविराहिंतेहिं, अन्नहा विराहिंतेहिं वि जइयव्वं । नत्थि दोसो' । तओ सीहेण भणियं - 'जइ एवं ता सुवह वीसत्था । अहं तुब्भे रक्खिस्सामि' ।