Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 347

[३३०]
www
किंचि' । सोउं चेमं मंदादरीहूया रायाइणो ति ॥छ।
तहा जत्थ निरूविज्जंति विविहा विज्जा-मंताईया तं विज्जापाहुडं । तक्कुसलो य पालित्तयसूरी जहा अज्जखउडायरिय त्ति ॥छ। अज्जखउडायरियकहा भण्णइ -
भरुयच्छे नयरे विज्जापाहुडकुसला अज्जखउडा नामाऽऽयरिया । ते य विज्जा[सिद्धा] । पहावो जाओ जेसि विज्जा-निमित्त-जोगाइकुसलाणं नमोक्कारेणेव । अवरो पोत्थयाइमेत्तावधारी वि तस्समाणसिद्धी[ए] न होज्जा सिद्धो । भाणेज्जो य अज्जखउडसूरीणं अत्थि बालो चेल्लओ । तेण य सूरिपरावत्ताण कण्णाहेडएणेवाऽवहारियाओ काओ वि विज्जाओ । *इओ य गुडसत्थे नयरे को वि परिव्वायओ पंडियाभिमाणी साहहिं पराजिओ वाए । सो य अद्धिईए कालगओ तंमि चेव गुडसत्थपुरे वडुकूओ(वड्डकरओ) नाम वाणमंतरो जाओ । उद्दरिसियं चाऽणेण लोयाणं जहा – 'ऽहं वरदो वड्डकरओ नाम देवो । तुम्हमणुग्गहत्थमेत्थाऽवतरिओ । ता पइट्ठावेह मं' । लोएणाऽवि महंतं कराविय देवहरयं जहुद्दिटुं पइट्ठाविओ सो चउहट्टए । धरिओ देवच्चओ । दिण्णा वित्ती । पुज्जिज्जए जणेण । दिण्णविभागो य सो वड्डकरओ नाउं वायपराजयं कुविओ साहूणं । पारद्धा तेण जाणवियऽप्पणा विविहरोगेहिं साहुपीडा । अत्थि य तया नऽन्नो तन्निग्गहसमत्थो त्ति नाऊणाऽऽहिंडएहिं सद्दाविओ संघेणऽज्जखउडसूरी । तेणाऽवि दरिसणपओयणे तुरियं गंतव्वं ति चालियछडहडयपरिवारेणाऽऽणत्ता पच्छिवालसहावा जहा – 'चेल्लएण सम्मं भल्ला होज्जह' । चेल्लओ वि भणिओ जहा - 'कवलियमम्हं मा तुममुच्छोडेज्जसु' ।
तओ पत्तो गुडसत्थपुरं सो विज्जाचक्कव[ट्टी] पढमं चिय गंतुं वड्डकरयदेउले तं भणइ – 'अरे ! गेण्हसु ममेमाओ पाणहियाओ' । वड्डुकरएणाऽवि ताओ सयं घेत्तूणोलइयाओ नियकण्णेसु । तओ गओ सूरी वसहिं । सम्माणिओ संघेण । उवसंतो साहूवसग्गो । वड्डकरओ वि कण्णोलइयपाणहिओ सीसो(सीसं?) डगावेंतो दिवो देवच्चियाए । साहियसूरिवुत्तंताए य सद्दिऊण दरिसिओ देवच्चयस्स । सो वि तं तहा दटुं रुट्ठो घेत्तूण गओ लोगं । तेणाऽवि जओ जओ जोइज्जइ तओ [तओ] निगडित्ता पुंठाणि दरिसेइ वडकरओ। तओ कहियं रण्णो । तेणाऽवि सयंदिट्ठरुटेण सूरिहणणत्थं मोक्कलिया लउडाउत्तपुरिसा । सूरिणा वि विज्जासामत्थओ संकामिया रायंतेउरे तेसिं लउडघाया । तेहिं च चूरिज्जंति सिरन्नक्काइअंगोवंगाई । धाहावेंति देवीओ । तं च नाऊणाऽद्दण्णेण रन्ना मुक्का वड्डुकरयतत्ती । गंतुं च सविणयं खामिओ सूरी । तेणाऽवि पुणो वि पगुणीकयमंतेउरं । जाया जिणसासणसमुण्णई ।
इओ य भरुयच्छे गउरविओ त्ति सोल्लुंठं सूरिभाणिज्जं भिक्खाइकज्जे जति साहवो । चेल्लएणाऽवि 'किमेसा चोरिय ?'त्ति चिंतिऊणुच्छोडिया सा सूरिकवलिया । चिट्ठइ य तम्मज्झे सूरिलिहियकइवयविज्जाइपुहुक्कयपोत्थियाओ अच्छोडियाओ चेवुच्छल्लिओ तीसे पण्णओ ताव दिट्ठा पढममेव भोयणविज्जा । तप्पुरओ य लिहिया फलसिद्धी । जहा – जो [को]इ जवेइ विज्जमिममेक्कवीसं वाराओ तस्साऽऽगच्छंति भोयणजलभरियभायणाणि वच्चंति य पुणो विसज्जियाणि । दीसइ ताव जावेंतो ताणि केणइ [वारिओ] कोवेण [जावेइ] तहा वि । तत्तो चेल्लओ भिक्खयागएहिं सद्दिओ भोयणत्थं साहूहिं भणइ – 'नत्थि मे * सो तं भाइणेज्जं ठवेत्ता पडिव्वायओ वादे पराजितो अद्धिईए कालगतो गुडसत्थे णगरे वडकरओ वाणमंतरो जातो ॥
इति आव.चूर्त्या प्रथमे भागे पृ. ५४२ ॥