Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 346

[३२९]
केइ पुण सावया जाया ।
एवं च सव्वंगकुसलत्तणेण विक्खायकित्ती पालित्तयसूरी वंदिऊणुज्जयंत-सत्तुंजयाइतित्थाणि गओ मण्णखेडपुरं । तंमि य विसेसओ मच्छरियबुद्धी [धिज्जाइयजणो ।]
[इओ य पालित्तयसूरी गुरूणं सगासे पाहुडसत्थाणि अहिज्जिऊण] जाओ कुसलो पाहुडेसु । चत्तारि अ पत्थुयाणीह पाहुडाणि, तं जहा – 'जोणिपाहुडं १, [निमित्तपाहुडं २, विज्जापाहुडं ३,] सिद्धपाहुडं ४ । तत्थ दव्वसंजोगा विसेसओ जीवाजीवुप्पत्ती जंमि [वण्णि]ज्जइ तं जोणिपाहुडं । तक्कुसलो य पालित्तयसूरी जहा रुद्ददेवायरिओ । तं जहा -
पंसुपुरे रुद्ददेवायरिओ रहसि वक्खाणेइ गीयत्थसाहूणं जोणिपाहुडगयं मच्छुप्पत्तिं । निसुया य सा कह वि कुड्डोलवयगामिणा धीवरेणेगेण । विण्णासिया गेहं गंतुं जावुप्पज्जंति मच्छा, ता वणिज्जेण य सो जाओ समिद्धो । गओ सूरिदसणत्थं । ते य विहरिया अण्णत्थ । पुणो चलणविभागेणाऽऽगय त्ति नाऊणाऽऽगओ धीवरो सूरिसमीवं । पणमित्ता य सबहुमाणं ते भणइ - 'भयवं ! तुम्ह पसाएणं जाया मे समिद्धी । ता देहाऽऽएसं जं करेमि' । निसुय य 'सा य कहं ?' [ति पुच्छिए] धीवरेण वि कहियं जहावट्ठियं । सूरी भणइ – "किं साहियं कस्सइ तए ?' धीवरो भणइ – 'नहि' । तओ चिंतियं सूरिणा - 'अहो ! पुत्त-पोत्तयाइकहणपरंपराए महंतो पावाणुबंधो । ता वरं थोवदेसमेयस्स विणासणं' । तओ धरिऊणेगंते भणिओ सो सूरिणा – 'भद्द ! पुत्तोते(पुण्णड्डो ?) तुम जस्सेरिसा भत्ती । ता किमेइणा तुच्छोवारण ? रयणवई होसु' । तेण भणियं - 'जमाणवेह' । तओ सूरिणा साहिओ तस्स जोणिपाहुडुत्तो दव्वसंजोगो जेणुप्पज्जइ सहसा सीहो । भणियं च – 'एवजुत्तीए(?) बाहिं गंतूणेगागिणा जहा कोइ न पेच्छइ तहा तए तडत्थेणेसो पक्खियव्वो कम्मि वि सरोवरे दव्वसंजोगो, जेणुप्पज्जति मुत्ताहलामहारयणाणि' । सोउं चेमं हरिसिओ धीवरो 'महापसाओ'त्ति वोत्तुं पणओ सूरिस्स गओ सट्ठाणं । समाइट्ठाणुट्ठियविहाणओ य समुट्ठियसीहेणं विणासिओ सो धीवरो त्ति ॥छ।।
जत्थ उण के(क)वलिया जोइस-सुइणाइनिमित्तं सुत्तिज्जइ तं निमित्तपाहुडं । तक्कुसलो य पालित्तयसूरी जहा देविंदचेल्लओ।
विलासउरे पयावई राया । सो य कयाइ वरिसायाले दीहवरिसणेण पीडियासु पयासुं सद्दिऊण अद्दण्णो पुच्छइ जाणय-जोइसियाईए जहा - 'कया केरिसी वा वुट्ठी होही ?' । न य तेसिमेक्कस्स वि साहियं संवयइ । तओ सद्दाविया रण्णा तत्थेवऽच्छंता समणसीहा नामाऽऽयरिया । सविणयं च पुच्छिया वुट्ठिसरूवं । ते वि 'निरूविय साहिस्सामो'त्ति वोत्तुं गया सट्ठाणं । निमित्तण्णू य तेहिं समाइट्ठो देविंदो नाम चेल्लओ । तेणाऽवि के(क)वलियानिमित्ताओ निर्दृकिया पंचमदिणे तइयपहरे वुट्ठी । सा वि समत्था उत्तरदिसाए । तओ भणियं सूरीहिं – 'कहियव्वमिमं रण्णो, परं विहडाविउं किंचि । अण्णहा सच्चसंवाहावज्जिओ राया जइणो पुणो पुणो पुच्छणेण पाडिही पलिमंथे' । तओ पुणो रायसद्दावणे पट्ठविओ सूरीहिं चेल्लओ । भणियं च तेण - 'महाराय ! न मुणिज्जइ सम्मं, तहा वि एत्तो पंचमदिणे तइयपहरे होही वुट्ठी । परं सा समत्था दक्खिणदिसाए' । तओ सट्ठाणमागओ चेल्लओ । जायाए य तद्दिणवुट्ठीए रण्णा सद्दाविउं भणिओ चेल्लओ जहा - 'सपच्चए वि तुम्हं निमित्ते किं जाओ दिसाविवज्जओ ?' चेल्लओ भणइ - 'महाराय ! पढम चिय मए भणियं जहा, न मुणिज्जइ सम्म, तहा वि तुम्हं निब्बंधो त्ति साहियं