Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 319

[३०२]
अन्नया सो भत्तीए थूलभद्दवंदणत्थमागओ पाडलिपुत्तयंमि वंदिऊण य सबहुमाणं थूलभद्दसूरि सपरिवारं भणइ – 'भगवं ! तुम्ह पसाएणाऽहं नित्थरिओ दारिद्दसमुदं । ता गेण्हह जं किंचि कप्पई' । तओ 'धणदेव ! कहमेवं जंपसि ?'त्ति पुच्छिओ सूरिपरिवारेण । तेणाऽवि कहिओ तस्स सब्भावो । तओ तं सोऊण 'अहो ! दुव्विसहो नाणपरीसहो'त्ति भाविऊण भणियमिमं पयडं तेहिं -
'इमं च एरिसं तं च तारिसं पेच्छ केरिसं जायं ? इय भणइ थूलभद्दो, सण्णायघरं गओ संतो' ॥ एवं च थूलभद्दो, दसपुव्वधरे विहित्तु दो सीसे । अज्जमहागिरिमज्जसुहत्थि तो जाइ दियलोयं ॥छ।
थूलभद्दो त्ति गयं ॥छ। अज्जमहागिरि-अज्जसुहत्थिकहा भण्णइ - थूलभद्दसूरीहिं सूरीकया महागिरि-सुहत्थिणो पढमं पालिया जक्खज्जाए त्ति पसिद्धा अज्जमहागिरि-अज्जसुहत्थिनामाणो विहरंति । कालंतरेण य अज्जमहागिरिणो दिण्णवायणा निप्पाइयसीसा सुहत्थिस्स नियगणं दाऊण वोच्छिण्णो जिणकप्पो त्ति गच्छनिस्साए तम्मग्गाणुसरिसं परिकम्मं करेमि(करेंति)। ते य विहरंता पाडलिपुत्तं गया । तत्थ य वसुभूई नाम सेट्ठी । सो य सुहत्थिसूरिणा संबोहिओ सावगो जाओ। भणइ य - 'भगवं ! तुम्हं [उवएसो] मए सयणिज्जाणं पि साहिओ परं न ते संबुझंति । ता तुब्भे चेव कह वि संबोहेह' । तओ सुहत्थी गिहं गंतुं तेसि धम्मं साहेउमाढत्तो । तत्थ य पविट्ठो महागिरी भिक्खत्थमब्भुट्ठिओ सुहत्थिणा । सेट्ठी भणइ – "किं तुब्भं पि सयासाओ को वीमो गुरू ?' सूरी वि सेटिस्स पुरओ काऊण तेसिं छडिज्जमाणभत्तपाणगहणाइरूवं विसेसेण गणसंथवं पडिबोहिऊण य सव्वे गओ सट्ठाणं । तओ सेट्ठी भोत्तूण ते सयणिज्जे महागिरिसरूवं साहितो भणइ – 'जया भिक्खत्थमागयं साहुमेरिसं पेच्छह तया झड त्ति छड्डिज्जमाणं भत्तपाणं दंसिऊण देज्जह, जेण महाफलं पावह' । तओ तेहिं तहेव पडिवन्ने बीयदिणे भिक्खत्थं पविट्ठो महागिरी । दट्टण य ते तहा कुणंते दिन्नोवओगो 'न सुद्धं'ति नाऊण अद्धर्हिडिओ चेव नियत्तो वसहिमागओ सुहत्थि भणइ – 'अज्जो ! अणेसणा कया' । सुहत्थी भणइ - ['कहं विय ?'] [तेहिं भणियं]- 'कल्लं कएण विणएणं' । तओ सुहत्थिणा 'भयवं ! पुणो न काहमेवं'ति खामिओ अज्जमहागिरि त्ति ॥छ।
अण्णया य महागिरि-सुहत्थिणो समं विहरता गया कोसंबीहारं नाम ठाणं । ठिया य वसहिवासेणं दो वि जहिच्छियं । तत्थ य दुब्भिक्खं । तहा वि सुहत्थिदेसणावज्जिओ जणो पवत्तो विसेसेण दाणधम्मे । पविट्ठा य सूरिसाहवो भिक्खत्थमेगंमि सेट्टिकुले । तप्पट्ठिओ य पविट्ठो तत्थवेगो रंको । लद्धा तस्समक्खं चेव विविहा मोयगाइभिक्खा । तं च घेत्तुं जा निग्गया गिहाओ साहवो ताव रंको भणइ - 'भट्टारगा ! देह ममं पि किंचणं' । साहूहिं भणियं – 'गुरुणो जाणंति, न वयं वसामो दाउं' । तओ सो रंको साहुपिट्ठओ चेव गंतुं वसहीए हत्थि तहासेइ(सुहत्थि जायइ) भोयणं । साहूहिं वि सिटुं सूरिणो जहा - 'अम्हे वि मग्गिया एएणं' । [तओ उवउत्तो] सूरी दटुं च सुयाइसयओ जहा 'पवयणाधारो भवंतरे भविस्सइ'त्ति भणियमणेण – 'जइ पव्वयसि ता भुंजावेमो' । मणिकणय (?) [*रंकेणाऽवि 'जइ मिटुं भोयणं सया लब्भेज्ज तो पव्वज्जं पि गेण्हामि'त्ति भणियं ।*] तस्सेवं वयणमायण्णिय तव्वेलं चेव * अत्र पाठस्त्रुटितः । परिशिष्टपर्वाधारेण च पूरितः ।