Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 332

[३१५]
m
wwwwwwwwwwwwwese
नामियाणि जाणि तरु-तणाईणि ताणि तहेवऽज्ज वि संति त्ति जायं तस्स पव्वयस्स रहावत्तो नामं । ते य भगवंतो तहा कयकाला गया सव्वे वि देवलोगं । वोच्छिण्णं च वइरसामिमि भगवंते अद्धनाराचसंघयणं तहा दसमपुव्वसेसं ति ।
जो य वइरसेणो तयाणि पेसिओ पेसणेण सो भमंतो सोपारयं पत्तो । तत्थ य समिद्धा ईसरी नाम परमसाविया, सा चिंतेइ - 'किह जीविहामो ? पडिक्कओ नत्थि' । तंमि य दिणे दम्मलक्खेण वि साहियं कुडुंबत्थमण्णं रंधिऊण चिंतेइ – 'पेच्छह, अम्हे सव्वकालं उज्जलं जीविया । ता कहं इयाणि इत्थेव रंकत्तणेण हिंडंता जीविस्सामो ? नत्थि य पडिक्कओ । ता एत्थ सयसहस्सनिप्फण्णे [परमण्णे] विसं छोढूण सनमोक्काराणि कालं करेमो' । तं च मणीकयं जावऽज्ज वि न संजोइज्जइ ताव सो साहू हिंडंतो [तत्थाऽऽगओ] । ताहे सा हट्ठतुट्ठा तं साहुं तेण परमण्णेण पडिलाभेइ । सो साहू भणइ – 'मा भत्तं पच्चक्खाह । जओऽहं वइरसामिणा भणिओ - "जया तुमं सयसहस्सनिप्फण्णं भिक्खं लभिहिसि तप्पभिई चेव सुभिक्खं भविस्सइ" । तओ निव्वहिस्सह' । ताहे सा हरिसिया ठिया ।
इओ य तदिवसं चेव पवहणेहिं तंदुला आणीया । ताहे पडिक्कओ जाओ । सो साहू तत्थेव ठिओ। सुभिक्खं जायं । तेसु य सावएसु वइरसेणस्संऽतिए पव्वइएसु वइरसामिस्स पच्छोपयं जायं ति ॥छा। वइरसामि त्ति गयं ॥छ।
इओ य अज्जरक्खिएहिं दसपुरं गंतूण सव्वो सयणवग्गो पव्वाविओ माउआ]ईओ । जो सो सोमदेवो नाम सूरीणं पिया सो वि तेसिं अणुरागेण तेहिं चेव समं अच्छइ । न पुण लिंगं गेण्हइ लज्जाए । जओ 'पव्वज्जाए कारणं विणा निव्वत्थेणऽच्छियव्वं । पव्वइयाओ मम धीया-वहू-भत्तिज्जियाईयाओ । ता कहं तासिं पुरओ नग्गओ अच्छिस्सं ?' आयरिया य तं बहुसो भणंति - 'पव्वइयसु' । सो भणइ - 'साह, धोवत्तीए, कुंडियाए, छत्तएण, पाणहियाहिं, जन्नोवइएण य पव्वावेसि ?' तओ सूरीहिं 'चारित्तमेसो कह वि फरिसावेयव्वो'त्ति चितिऊणे'वं होउ' त्ति भणिए पव्वइओ धोवत्ती-छत्तिगोवाणह-कुंडिया-बंभसुत्ताणि य मोत्तुं सव्वं परिहरइ ।
__ अण्णया पच्छण्णं सिक्खविऊणं डिंभरूवाणि सूरिणो गया देववंदणत्थं । तत्थ य ते डिभगा समागंतुं भणंति – 'सव्वं वंदामो छत्तइल्लं मोत्तुं' । ताहे सो चिंतेइ – 'एए मम पुत्ता नत्तुगा य वंदिज्जंति, अहं कीस न वंदिज्जामि ?' तओ सो भणइ - 'अहं किं [न] पव्वइओ ?' ताणि भणंति - 'किं कत्थ वि पव्वइयाणं छत्तयाणि भवंति ?' ताहे सो विचितेइ – 'एयाणि वि ममं पडिचोएंति । ता छड्डेमि छत्तियं' । ताहे पुत्तं भणइ - 'अलाहि पुत्ता ! छत्तएणं' । ताहे सो वणइ – ‘एवं होउ । जया तावो होही तया पंगुरणं उवरि करेह' । तओ पुणो ते भणंति – 'मोत्तूणं करवत्तियालं' । ताहे पुत्तेण भणिओ - 'तुंबएणं चेव बाहिरभूमि गम्मइ' । तओ तहेव सूरीहिं 'को अम्हे न जाणइ जहा एए बंभण ?'त्ति भणिए जण्णोवइयं मेल्लेइ । एवं च तेण धोवत्तिवज्जं सव्वं पि मुक्कं । तओ ते डिभगा भणंति - 'सव्वे वंदामो मोत्तूण धोवत्तियालं' । ताहे सो भणइ - सह अज्जय-पज्जयएहिं मा वंदह । अन्नो वंदिही ममं, न मिल्लेमि धोवत्तियं' । . .
इओ य तत्थेको साहू कयाणसणो कालगओ । तओ धोवत्तीविसज्जणत्थमज्जयस्स आयरिया भणंति - 'एयं मययं जो वहेइ तस्स महल्लं फलं हवइ' । पुव्वं च साहू भणिएल्लगा जे ते भणंति – 'अम्हे