Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 330

[३१३]
तेणाऽवि तहेव कहिए सा चिंतेइ – 'मम पुत्तेण सुंदरो सउणो लद्धो । ता सो नव पुव्वाणि गेण्हिही, खंडं च । सो वि चिंतेइ – 'मए दिट्ठिवायस्स नव पुव्वाणि घेत्तव्वाणि दसमस्स खंडं च' ।
ताहे गओ उच्छुघरं । तत्थ चिंतेइ – 'कहं एवमेव अईमि, गमारो जहा अयाणंतो?' ता जो एएसिं सावगो भविस्सइ तेण समं पविसिस्सामि'त्ति एगपासे अच्छइ । तत्थ य ढड्डरो नाम सावगो । सो सरीरचितं काऊण पडिस्सयमागच्छइ । चलिओ तप्पट्ठिओ अज्जरक्खिओ । ढड्डरो वि तिण्णि निसीहियाओ काऊण इरियावहियं ढड्डरसरेण पडिक्कमित्ता सूरि-साहवो विहिणा वंदिऊणुवविठ्ठो । अज्जरक्खिओ वि मेहावी तं सव्वमवि धारिलं किच्चं च तहेव सच्चविऊणुवविट्ठो । परं तेण ढड्डरसावगो न वंदिओ । ताहे आयरिएहिं नायं - ‘एसो नवल्लो कोइ सड्ढो' । पच्छा पुच्छिओ - 'कुओ धम्मागमो ?' तेण भणियं - 'एयस्स मूलाओ' । साहूहि य कहियं – 'जहेसो सो सोमभद्दाए पुत्तो जो कल्लं हत्थिखंधेणाऽइगओ' । तओ अज्जरक्खिओ भणइ - 'अहं दिट्ठिवायपढणत्थं तुब्भं पासमागओ' । आयरिया भणंति - 'अम्ह दिक्खाअब्भुवगमेण सो पढिज्जई' । सो भणइ - 'पव्वइस्सामि' । सूरिणो भणंति - 'पव्वावेमि, कमेण पढियव्वो' । सो भणइ – ‘एवं होउ, परं ममेत्थ नत्थि पव्वज्जा । जओ एसो राया लोगो य मम गाढमणुरत्तो त्ति बला वि पव्वज्जं मिल्लाविस्संति । ता अण्णत्थ वच्चामो' ।
ताहे तं घेत्तुमण्णत्थमागया सूरिणो । एसो य महावीरतित्थंमि साहूणं सचोरियाववहारो पढमो पवत्तो। दिक्खिओ सूरीहिं नेऊणऽज्जरक्खिओ । तेण य अचिरेण एक्कारस अंगाणि अहिज्जियाणि । जो य दिट्ठिवाओ तोसलिपुत्ताणं अत्थि सो वि तेण गहिओ । तओ सो तेहिं सूरीकओ । तया य वइरसामिणो सुव्वंति जुगप्पहाणा । तेसिं दिट्ठिवाओ बहुगो अस्थि । ताहे य ते पुरीए चिट्ठति । तीए य गंतुकामो अज्जरक्खिओ उज्जेणिं जाइ । तत्थ य भद्दगुत्तथैराण [वसहीए] मज्झे पविट्ठो । तेहिं वि गुणिओ त्ति गाढमुवगू(बू)हिओ, जहा – 'धण्णो कयत्थो य तुमं । परमहं संलिहियसरीरो अणसणं काउकामो । नत्थि य मम समीवे को वि तहाविहो निज्जामओ । ता तुमं चेव निज्जामिऊण जाहि' । तेणाऽवि तहेव मण्णिए तेहिं कयमणसणं । भणिओ य अज्जरक्खिओ - 'न वइरसामिणा समं अच्छेज्जासि । वीसुं पडिस्सयठिओ पढिज्जसु । जओ जो तेहि सममेगं पि रत्तिं सोवक्कमाउओ वसइ सो तेहिं चेव समं अणुमरइ' । तेणाऽवि 'तह'त्ति पडिवज्जिऊण निज्जामिआ भद्दगुत्तथेरा ।।
___ तओ वइरसामिसगासं गओ बाहिं ठिओ । वइरसामीहि वि तीए चेव रत्तीए पभायंमि सुमिणो दिट्ठो जहा – 'पडिग्गहगो मम सुपायसभरिओ केणाऽवि आगंतुगेण पायसं पाऊण सावसेसपायसो कओ' । तओ पडिबुद्धेहिं सुविणयं कहित्ता भणिया परिवारसाहुणो - 'को वि ममंतिए बहुपुव्वसुयपायसग्गाही साहू समागच्छिस्सइ । सावसेसं पुण पव्वसुयपायसं मम चेवंऽतिए चिट्ठिस्सइ' । तओ पभाए पत्तो अज्जरक्खिओ। पुच्छिओ य वयरसामिणा - 'कत्तो ?' सो भणइ - 'तोसलिपुत्तपासाओ' । सामी भणइ - 'किमज्जरक्खिओ?' सो भणइ – ‘एवं' । तओ सामी 'सागय'ति वोत्तुं भणइ – 'कत्थुत्तरिओ ?' सो भणइ – 'बाहिं' । [सामी भणइ – 'बाहिं] ठियाण किं पढिज्जइ ? किं तुमं न जाणसि ?' ताहे भणइ - 'खमासमणेहिं अहं भद्दगुत्तेहिं थेरेहिं भणिओ' । तओ दाऊणुवओगं सामी भणइ – 'सुंदरं कयं । जओ न निक्कारणं जाणाविओ जह बाहिरिया अच्छह' ।
ताहे अज्झाइउं पवत्तो । अचिरेण कालेण नव पुव्वाणि अहिज्जिय दसमपुव्वं पढिउमाढत्तो । ताहे