Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 322

[३०५]]
-NAMA
wwwwwwwwwwwww
____ जो मे'त्ति मण्णमाणो, दसण्णभद्दो कुणइ रज्जं ॥ इओ य वराविसए धन्नउरे गामे सुद्धडो नाम मयहरपुत्तो । तस्स छिंछई नाम भज्जा। सा य डिंडियनामेण जडहारिणा सममच्छइ । कयाइं च जाए तत्थ नडपेक्खणए कोड्डकरणत्थं गया छिछई। दिट्ठो य तीए सुवेसो रूवस्सी नच्चंतो तत्थ तरुणनट्टो । जायाभिलासाए य तस्सोवरि तीए पच्छण्णं भणिओ नडनायगो जहा – 'नेवत्थेणिमेण आगंतुं मए सममेसो नडो जइ कीडइ तो देमि दम्माणमठ्ठत्तरसयं । नडनायगो भणइ – 'कत्थ तुह गिहं ?' तीए भणियं – 'अमुगप्पएसे' । नडनायगो भणइ – 'गच्छ ताव तुमं पच्छा पेसिस्सामीम'ति गया छिछई । रद्धा य तीए तब्भोयणत्थं खीरी । संपत्तो नडो । कयं चलणसोयमुवविट्ठो भुंजिउं । दिण्णं पुरओ भायणं भरियं खीरीए । पक्खित्तं चोवरि पउरं गुलहियं । तं च जावऽज्ज वि न भुंजिउं पवत्तो नडो तावाऽऽगच्छंतो दिट्ठो तीए डिंडओ । भणिओ नडो - 'लहुमिमंमि तिलोव्वरए पविसित्तु ताव चिट्ठाहि जाव संबोलावेमि जडहारिणि । पविट्ठो नडो । संपत्तो डिंडओ । भणइ - 'किमेयं ?' सा भणइ - 'जेमिस्सं' । डिंडगो भणइ - चिट्ठ ताव तुमं, अहं जेवेमि' । सा भणइ - 'सुट्ठ भुक्खियाऽहं' । तहा वि बला भोयणत्थमुवविट्ठो जावाऽऽगच्छंतो दिट्ठो सुद्धडो । छेछईए भणिओ य डिंडगो – 'लुहुमुट्ठिउं तुमं पविसेत्थ तिलोवरए । बारासण्णो य चिट्ठज्जसु जओ परं सप्पो चिट्ठइ' । पविठ्ठो डिंडगो । संपत्तो सुद्धडो भणइ – 'किमेयं ?' सा भणइ – 'भुक्खिय त्ति जेमिस्सं' । सुद्धडो भणइ – 'चिट्ठ ताव तुममहं जेवेमि' । सा भणइ – 'अज्ज अट्ठमी । कहमण्हाओ भुंजिहि ?' सो भणइ - 'तुमं चेव जा(ण्हा)या चिट्ठसि' । छिछई भणइ - ‘ण कुलीणाणमेसो धम्मो जमण्हाएहिं पव्वदिणे भुंजिज्जइ' । तहा वि बला बट्ठो सुद्धडो खीरं भुंजिउं पवत्तो ।
इओ य भुक्खिय त्ति भक्खणत्थं फुक्खिया तिला नडेण । तं च फुफुयं सोउ'मेसो सप्पो'त्ति संकाए तुरियं नीसरित्तु पलाणो जडहारी । तप्पट्ठिओ य "समागओ समओ'त्ति चिंतिय नट्ठो नडो । ते य तहा निग्गच्छंते दटुं सुद्धडेण पुच्छिया छिछई --- 'किमेयं ?' सा वि मग्गित्तेणं(?) भणइ – 'मए तुमं पुव्वमेव वुत्तो, न कुलीणाणमेसो धम्मो जमण्हाएहिं पव्वदिणे भुंजिज्जइ । संपयं पुण जंमि उमा-महेसरमेयंमि गिहे निवसंतमासि तमण्हाणभोयणा तुह विरत्तं निग्गंतुं गयं । तओ विसण्णो सुद्धडो भणइ – 'हा ! दुट्ठ मए कयं । संपयं किं करेमि ?' छिछई भणइ – 'माएण(?) दव्वं विढवित्तु सव्विड्डीए जइ पूजेसीमं ता पुणो पविसई' । सो 'हं मेवि विहहं'(ऽहमेवं विहेहं')ति मण्णमाणो सुद्धडो दव्वज्जणत्थं गओ दसण्णविसए । लग्गो वाडकम्मे । तस्समत्तीए य विढत्ता दस गद्दियाणगा । किं तु ते वि थोवं ति मन्नमाणो न सहरिसो चित्ते । तहाऽवि पयट्टो नियदेसं । अंतरालाडवीए पिप्पलमूले वीसमंतो जावऽच्छइ तावाऽऽसेणाऽवहरिओ तत्थेवाऽऽगओ परिस्संतो दसण्णभद्दो राया । दिवो सुद्धडेण । दंसियमुदगं । उप्पल्लाणिओ आसो । विस्सामिओ राया । थेववेलाए य समागओ रायपरिवारो । तओ उवगारि त्ति पुच्छिओ सो रण्णा – 'को तुमं ? किं वा ते करेमि ?' तओ ठाणं ति साहियपरमत्थेण भणियं सुद्धडेण – 'जहा सव्विड्डीए पूयमुमामहेसराणं करेमि तहा चिंतेउ देवो' । तं च सोउं रन्ना चिंतियं – 'उज्जगो वरागो घत्तिओ महिलाए । ता संपयं नेमि पुरं । पच्छा जहोचियं करिस्सामि' ।
एत्थंतरंमि य निवेइयमवसरनिवेयएहिं जहा – 'देव ! समोसरिओ वद्धमाणसामी इह दसण्णकूडे' । तं च सोउं दसण्णभद्दो तत्थ ठिओ चेव भावओ सामि वंदित्ता चिंतेइ – 'कल्लं सव्विड्डीए तहा सामि