Book Title: Kahavali Pratham Paricched Part 02
Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

View full book text
Previous | Next

Page 307
________________ [२९०] बिंति य तो चंद-भद्दा, तं सोउं - 'न संति धम्म-परलोगा । निप्पच्चय त्ति तत्तं, अत्थो च्चिय जो सुहं जणइ' ॥ सूरी वि भणइ – 'भद्दा, तुम्हं जणणी इमा जहा निरुजा । धम्माओ संजाया, तह परलोगो वि होइ तओ ॥ अहऽन्नं वा सच्चाओ, तुब्भे सच्च त्ति किं पमाणमिह ?' । किं च - अत्थोऽणत्थो च्चिय, किलेसबहुलो त्ति जं भणियं ॥ अत्थाणमज्जणे दुक्ख-मज्जियाणं पि रक्खणे ।। नासे दुक्खं वह दुक्खं, [अत्थो हु] दुक्खभायणं' ॥ इय भद्दबाहुपूरीय[णाणं]जणणाएण बोहिया दो वि । जंति सुराइसु चेवं, वीरसुहा सरस्सइ त्ति गयं ॥छ।। भद्दबाहुकालंमि य जाया सगडाल-थूलभद्द त्ति । सगडाल-थूलभद्दकहा भण्णइ - पाडलिपुत्ते नयरे नंदवंसेऽणुवत्तमाणंमि जाओ नवमो नंदराया । कप्पगवंसे अणुवत्तमाणे जाओ सगडालो नाम मंती। तस्स लच्छिवई भारिया । तीसे दो पुत्ता - थूलभद्दो सिरियओ य । सत्त य धीयाओ, तं जहा - जक्खा १, जक्खदिन्ना २, भूया ३, भूयदिन्ना ४, सेणा ५, वेणा ६, रेणा ७ नामा, एगसत्थाहिमो(बो?)हगुणाओ य कमेण एयाओ। इओ य वररुई नाम बंभणो नंदं अट्ठोत्तरसएण सिलोगाणं पइदिणमोलग्गेइ । नंदो य सगडालमुहं पलोएइ । सो य मिच्छद्दिट्टि तं न पसंसेइ । न य सगडालासम्मयस्स राया देइ । तओ वररुइणा सगडालस्सोलग्गिया भज्जा । सा य तुट्ठा भणइ – 'किं ते करेमि ?' । सो भणइ - 'रन्नो पुरओ मं पसंसावेहि' । तओ तीए भणिओ सगडालो । सो भणइ – 'कहं मिच्छद्दिर्टि पसंसामि ?' तहा वि दिणे दिणे भणंतीए भज्जाए नेहेणऽण्णया भणियं - 'अहो सुभासियं !' । तओ रण्णा वररुइस्स दवावियमट्ठ सयं दीणाराणं । पच्छा तस्स सा चेव वित्ती जाया । सगडालो चिंतेड - "एवं निदिही रायकोसो' । तओ नंदं भणइ – 'सामि ! किमेत्तियं तुब्भे एयस्स देह ?' तेण भणियं – 'तए पसंसिओ' । मंती भणइ – 'परकव्वाणि मुट्ठाणि पढइ त्ति मए पसंसियं । राया भणइ – 'कहं जाणिज्जइ - परकव्वाणि ?' सगडालो भणइ – 'मम धीयाओ वि पढंतीमं कव्वं किं पुण अण्णो लोगो?' तओ रन्नो पच्चयनिमित्तं पच्चूसे चेव सत्त वि जक्खाईयाओ वइसारियाओ रण्णो समीवंमि जवणंतरियाओ । समागओ वररुई । पढिऊण य चाडुयाणमट्टत्तरसयं गओ । तं च सोउं एगसत्थ त्ति पढियमक्खलियं जक्खाए । तओ कमेण बीयाए दोण्णि वारा सुयं, तइयाए तिन्नि वारा सुयं पढियं । एवं सत्तहिं पि । एवं च रण्णा पत्तिण्णेण वररुइस्स दारं वारियं ।। पच्छा सो ते चेव दीणारे जंतप्पओगेणं गंगायडे रत्तीए निखणइ । दिवसओ गंगं थुणइ । पच्छा पाएणाऽऽहणित्ता तं पएसं दीणारे लेइ । तओ लोओ भणइ - 'धन्नो वररुई जस्स पसन्ना गंगा' । तं च कालंतरेण नाउं सगडालं [नंदो] भणइ – 'पेच्छ वररुइस्स माहप्पं' । सुबुद्धीए सगडालो लक्खित्ता भणइ - 'जइ मए गए देइ तो देइ । कल्लं सरिसा चेव वच्चिस्सामो' । मण्णिए य रण्णा सगडालेणेगो पच्चइयपुरिसो पेसिओ वियाले तप्पएसं भणिओ य – 'पच्छण्णो होऊणऽच्छेज्जसु । तओ जं वररुई ठवेइ

Loading...

Page Navigation
1 ... 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 347 348 349 350 351 352 353 354 355 356 357 358 359 360 361 362 363 364 365 366 367 368 369 370 371 372 373 374 375 376 377 378