Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 302

[ २८५]
अहेसि । भाया य मे जण्णो नाम । परिणीया दुवे वि अम्हे । गिहासमं परिवालेंताण य अइक्कंते केत्तिए वि काले अणायारकुलहरयाए अणंगस्स घडिओ जण्णो समं मम महिलाए । अइक्कंतो कोइ कालो । निवेइयं मम तस्स घरिणीए । न पत्तियामि अहं । तीए भणियं 'अह पयडमेव दंसेमि' । दंसियं । तओ जाओ मे संवेगो | चिंतेम अहं 'अहो अजुत्तमेयं'ति । एते किंपि भणिओ जाव सो ता लवलवइ। तओ मए चिंतियं - 'सोहणमेयं जमेवमेसो लज्जइ' । अइक्कंता कइ वि दियहा । पुणो म तवोवलद्धो । न उ मए चिंतियं 'किमेत्थ संपयं भण्णइ ?' । परिचत्तो तीए महिलाए संभोगो । जाणावियं ती जणस्स । कुविओ एसो । भणियं च णेण - 'अहो मुरुक्ख ! केण तुमं वि[प्प]यारिओ सि ?' अक्कोसिउमारद्धो । परिकुविओ अहं पि चित्तेण । चिंतियं च म 'अहो ! एयस्स जहण्णत्तणं !' । पत्तो य वावाइओ अहमिमिणा गलकरमोडएण । अट्टज्झाणदोसेण समुप्पण्णो नियगेहे भुयंगमो ।
—
—
अइक्कंतो कोइ कालो । अण्णया दिट्ठोऽहं जण्णेण । 'अरे ! सप्पो सप्पो'त्ति धाविओ जण्णो । तं दट्ठूण समुप्पण्णं जाईसरणं । भयविब्भलो वावाइओ जण्णेण । अट्टज्झाणदोसेण समुप्पण्णी कुणालागामे बोक्कडो । अइक्कंतो कोइ कालो । पत्थुए पसुवहे गहिओ जण्णेण । नीओ सगिहं । तग्गिहालोयणेणं जायं जाईसरणं । गहिओ महाभरणं । वावाइओ अणेण समुप्पण्णो कुणालारण्णे मयूरो । अइक्कंतो कोइ कालो । अन्नया पाउसे रसिउमारद्धो । सुओ गामाउ आगच्छमाणेण जण्णेण । उक्कंठिओ बीयपत्तीए । तओ अवक्खाए धाविओ ममाऽभिमुहं । दिट्ठो य मए भीएण । जायं जाईसरणं । भीओ चेव वावाइओ णेण समुप्पो त कुक्कुडो । अइक्कंतो कोइ कालो । तग्गिहालोयणेण जायं जाईसरणं । वावाईओ जण्णेण । समुप्पण्णो बीयपत्तीए इमस्स चेव पुत्तो जाओ । कालक्कमेण पत्तो कुमारभावं । दट्ठूण जण्णं समुप्पण्णं मे जाईसरणं । जायं मे महाभयं । तस्स वि अहममणोरमो चेव । तओ जइ सो गेहे तओऽहं बाहिं । अ सो बाहिं तओ गिहे । एवमइक्कंतो कोइ कालो ।
-
अण्णया आरामे ओहिनाणी रिसी आगओ त्ति तस्स वंदनिमित्तं पयट्टो अहं । दिट्ठो पंचे जण्णेण । ‘अरे ! कहिं वच्चसि ? 'त्ति आसुरत्तेण भणिओऽणेण । तओऽहं भीओ महया वेगेण पलाइउमारद्धो । धाविओ य मे पिट्ठओ तहाविहवेगेणेव जण्णो । गंतूण पडिओऽहं पाएसु रिसिणो – 'भयवं ! परित्ताहि 'त्ति जंपियं मए । रिसिणा भणियं 'वच्छ ! मा भाहि' । समागओ जण्णो । भणिओ य रिसिणा 'भो माहण ! न निव्विन्नो तुमं इमिणा चेव छम्मेण छव्वारेण वावाइउं इमं ?' 'अणुभूयं मए सव्वमेयं'ति जाओ पच्चणुभवेण मणागं विलीओ जण्णो । खमाविओ मए संवेगजुत्तेण । अणुजाणाविओ पव्वज्जं । अणुओ रिसिगोरवेण । तओ तस्सेव भगवओ समीवे पव्वइओ । ता साविगे ! मम एयं विसेसकारणं' । सरस्सईए 'भयवं ! सोहणं, सव्वहा हलुयकम्मो तुमं'ति ॥छ । आखंडलो त्ति गयं ॥छ
I
भणियं
एवं च तिमुणिचरियं सोऊण संविग्गा सरस्सई । सहाऽमरगुरुणा जसभद्दसूरिसमीवे निक्खंतुमेक्कारसंगधारिणी जाया । [जस ] भद्दसूरी वि चोद्दसपुव्विणो भद्दबाहुसीसस्स सूरिपयं दाऊण सु[गई] गओ । भद्दबाहुसूरी वि सरस्सईए सह विहरमाणो कयाइ संपत्तोऽओज्झापुरीए । तीए य जियसत्तू राया । तस्स रई नाम देवी । तीसे य दिव्वजोगेण गुज्झप्पएसरोगो जाओ । ईसालुगो राया न वेज्जाणं दंसेइ । पडियारं चेव पुच्छइ । वेज्जेहिं वि 'नाऽदिट्ठे रोगे चिगिच्छा काउं तीरए'त्ति वोत्तुं परिहरिया देवी । कयाइं च देवि मोत्तुं गओ राया विजयजत्ताए । तओ चिंतियं निव्विण्णाए देवीए – 'किं मम जीविएणं ? [मरामि ]