Kahavali Pratham Paricched Part 02

Author(s): Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 299

[२८२]
__ता [किं?] "किमेवमेयं किं वा अण्णह ?"त्ति वुच्चइ ? जओ पिउणो चेव तवाऽकालभणणदोसो' । तओ दोण्हं पि छइल्लत्तणओ मिलियाणि चित्ताणि । वित्तो वीवाहो । अइक्कंता कइ वि दियहा । परं सचिंतो अमरगुरु त्ति लक्खिऊण भणिओ सरस्सईए – 'किं तुमं सचितो?' तेणाऽवि साहिओ एक्कमच्छाइवुत्तंतो । सरस्सईए वि समइत्तणओ चिंतियं - 'जमेक्कमच्छजुवलेण हसियं तदसंभवदंसणं दइविगं, तेण न पमाणं तेसिं गहणगं जमसंभविपुव्वाण य तं भाइहंडगहणं । जं च हसियं तं हासकरणमेत्तं चैव तत्थ दोस(सो?) । जं च भणियं – “न कोइ सदोसे पेक्खइ" तं रायंतेउरे गुरुदोसं ति सूएइ' ।
एवं च सम्मं भाविऊण भणियं सरस्सईए - 'निच्चितो होहि । थेवमेयं कज्जं । अहमेयं भलिस्सामि' । अमरगुरुणा चिंतियं – 'लद्धो इमीए कोइ एत्थ उवाओ । विचित्तपण्णाहियाणि(इ?)णा कोइ किपि जाणइ त्ति न अच्चब्भुयं । सुविणो वि एवंफलो चेव । ता एवमेयं, न एत्थ संदेहो'त्ति । अवगया से चिंता । सरस्सईए भणियं – 'अणभिप्पेयं लहुं मम गमणं । तहा वि गच्छ, दुक्खं खु तं मिहुणगं चिट्ठइ' । अमरगुरुणा चिंतियं - 'अहो ! से महाणुभावया' ।।
विसज्जाविओ से पिया । आगयाणि कुसग्गपुरं । सुयमिणं रन्ना । पुच्छाविओ य कोड्डेणाऽमरगुरू । तेणाऽवि पुच्छिया सरस्सई । तीए भणियं - ‘एरिसमिणं कज्जं, जेण मए साहियव्वं । ता उद्दिस मं' । तओ अमरगुरुणा भणियं - 'नायमिणं । परं मम महिला कहिस्सइ सोहणतरं'ति तुट्ठो राया । आगओ तीए समं । साहिओ तीए पुवचिंतिओ भावत्थो । 'जं एक्कमच्छजुयलेण हसियं तदसंभवदंसणं दइविगमिच्चाइ' । निरूवावियं राइणा जाव भाव(इ)हंडगहणं चेव तं हासकिरियाओ गहिओ । परितुट्ठो राया । भणियं चऽणेण - ‘एवं सिद्धं । मम पुण अंतेउरे वरे दोसो न संभवइ जओ महंतमेत्थ जुत्तं' । सरस्सईए भणियं – "किं तव इमिणा ? न एयमन्नहा होइ' । राइणा भणियं - 'कहमेयं जाणिज्जइ ?' सरस्सईए भणियं - 'तुमं अंतेउरसमीवे इत्थिगारूवेहिं पुरिसेहिं' । साहिया ते राइणो । निरूवियाऽणेण जाव पुरिसा चेव । कुविओ तेसिं राया । भणियं चऽणेण – 'एए नगरे हिंडाविय अप्पमंसं खावेह' । सरस्सईए भणियं - 'महाराय ! न जुत्तमेयं । एवं खु कुललंमय(?) सुरक्खियमेवमंतेउरं हवइ । जओऽवस्सं पावियव्वं सुकयं दुकयं वा जहा जलवासीहिं जलणपागमेएहिं चेव मच्छरोहिं पत्तं ति परिभावउ देवो' । रण्णा चिंतिय'मेवमेयं' । परिचत्तमीसालुगत्तणं । अंगीकया लोगट्टिई । पूइया सरस्सई सबहुमाणं ।
तीए य पई वि कओ सावगो । तओ दो वि विरत्तकामभोगा चारित्तभावसाहणत्थं विहरंति तित्थजत्ताए । पूयंति भगवंताणं कल्लाणगभूमीओ । अण्णया धम्मचक्के चेइयउज्जाणंमि भद्दबाहुगुरुस्स जसो-रूव-जोव्वणकलिया वि अच्चंतपसंता दिट्ठा तिण्णि साहू । ते य पेच्छिऊण संविग्गा सरस्सई चिंतेइ - 'अहो ! धन्ना एए साहू जे जोव्वणे वि जिणिऊण मयणं पव्वइया' । [पुच्छइ य] तेसिं पव्वज्जाविसेसकारणं । तओ भणियमेगेण [साहुणा] – 'साविगे ! साहेमि सुणह जहा पव्वइओऽहं तिविक्कमो त्ति ॥छ। तिविक्कमकहा भण्णइ -
उड्डियायणविसए उड्डियायणपट्टणे विट्ठ(ण्हु)दत्तपुत्तोऽहं तिविक्कमो नाम । कयाइं च दिवा मए चेइयउज्जाणाओ सभवणमागच्छंती वीरदत्तसावगधूया अभयसिरी नाम कण्णगा । पेच्छिऊण मोहदोसेण अज्झोववण्णो अहं तीए । मुणिओ एस वइयरो मम जणएहिं । वरिया सबहुमाणं । परं माहेसरो ति पिया न देइ । सुयं मए एयं । चिंतियं च - 'सोहणो एस धम्मो जत्थेत्तियं पि निरूविज्जइ' । धम्मरागेण