________________
နနနနနန န၀၉၉၉၉၉၉၉၉၉၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀
၀
પછી સુંદર વસ્ત્ર તાંબુલ અને આભૂષણેથી વિભૂષિત એવાં બાલકને નગરજને રાજા પાસે લઈ આવ્યાં, અલંકારયુક્ત, સુંદર આકારવાળે અને પ્રસન્ન મુખવાળા તેને જોઈને બધાની સમક્ષ રાજાએ તેને આ રીતે પુછયું. “હે ભદ્ર! હે બ્રાહ્મણ પુત્ર! તું શા માટે હસે છે? શું નાને હોવાં છતાં પણ તને મરણને ભય નથી. (ત્યારે) વિસ્મિત વદનવાળા ઇદર રાજાને કહ્યું, હે રાજન્ ! અવશ્ય થનારા મૃત્યુનાં ડરથી શું?
પિતાથી ત્રાસ પામેલે પુત્ર માતાને શરણે જાય, માતાથી ઉદવેગ પામેલો પુત્ર પિતાનાં આશ્રયે જાય, બંનેથી પીડાયેલે જીવવાની ઈચ્છાવાળે રાજાના શરણે જાય. તેનાથી પરાભવ પામેલે મહાજનની પાસે સ્થાન માગે, પણ રાજાદિ સર્વે પણ સમાન આચારવાળાં થાય પછી મારાં જેવાં અનાથને તેનું શરણું મળે ? કહ્યું કે કે
જે માતા વિષ આપે, પિતા પુત્રને વેચે, રાજા સર્વસ્વ હરણ કરે છે ત્યાં શું વેદના (કરવી)?
આથીજ હે રાજન ! સર્વનાં ઉપકારને માટે હમણું મને ધીરતાથી મરણરૂપી લક્ષમીનું શરણું હે, હે નેતા ! શું તમે ત્રણે લેકમાં ચૂડામણિ એવાં શ્રી જીમૂત રાજાનું સર્વોદ્દભુત એવું ચરિત્ર સાંભળ્યું નથી ! જેણે કલ્પવૃક્ષ જેવી પ્રસન્નતાથી સર્વ સંપત્તિનાં દાન દ્વારા સમગ્ર વિશ્વનાં દારિદ્રયને દૂર કર્યું, અને શંખચૂડ નામના સાપની ગરૂડથી રક્ષા માટે પિતાની પ્રિયા અને પ્રાણને પણ ત્યાગી દીધાં.
મારા વડે પણ હમણાં રાજા સહિત સર્વ લોકોનાં ઉપકારને માટે પ્રાણપણ કરાય છે તેથી અત્યારે મારું પણ અંતર આનંદ યુક્ત છે. કલિકાળમાં પુણ્યાગે જ આ લેગ માનવ પામે છે.
આ રીતે નિર્મળ ચિત્તવાળા તેના વચનામૃતનું પાન કરીને કૃપારૂપ કલ્પવલ્લીથી યુક્ત રાજા બોલ્યો કે મારે તે શેરીથી કે તે નગરથી પણ કઈ કામ નથી કે જેના માટે આ રીતનું દુઃખદાયક પાપ કરવું પડે. હું પવિત્ર એવાં આ પૃથ્વી પીઠ ઉપર નવું નગર કરાવીશ પરંતુ સર્વ
លលលលលលល
[ ૪૩
