________________
နနနနနနနနနနနနနနနနန
ત્યારે ચેરને જોવાની ઈચ્છાથી વિવિધ ઉપાયને કરતાં મંત્રીએ ભોજનગૃહની ભૂમિને ધૂળથી યુક્ત કરી. તેના દ્વારે કઠેર આશયવાલા, દ્વાર બંધ કરવાની વિધિમાં પ્રથમથી સંકેત કરાયેલાં પિતાનાં માણસે સ્થાપ્યાં તે દિવસે તે ચિરનાં લક્ષણેને જેતે મંત્રી પણ છુપી રીતે ભોજનગૃહમાં રહ્યો.
સ્નાન કરી જિનપૂજા કરીને પવિત્ર થયેલે તે રાજા જેટલામાં ભજનગૃહમાં આવે તેટલામાં રસગૃધ્ધ એ તે ચેર ત્યાં આવ્યા. રજમાં પડેલાં તેનાં પગલાં જોઇને મંત્રીએ તેને ઓળખે. પૂર્વે સંકેત કરેલાં સેવક દ્વારા દરવાજા બંધ કરાવ્યાં અને ભીનાં ઇંધન ઔષધી આદિનાં સમૂહનાં વિસ્તારથી આંખનાં પાણીનાં પૂરને (પ્રગટ) કરવામાં સફળ અને દુસહ ધૂમાડે ઘરમાં કરાવ્યું. તેનાં બળથી બળતાં આંખમાંથી અદ્દભુત એવું અંજન પડી ગયું અને તે ચેર પ્રગટ થયે. ક્ષણમાં જ અતિ પાપી એ તે ચેરને ઓળખીને કોધથી લાલ મોઢાવાલ રાજા બોલ્યા. અરે દુષ્ટ ! દુરાચારી ! ચેર ! મલિન ! તારાથી ત્રાસ પામેલાં અમે ખલાસ થઈ ગયાં. આ રીતે કહીને કોપી રાજાએ કોટવાલને તે ચેરને ભૂલી ઉપર આરેપિત કરવાનો આદેશ કર્યો.
રાજાની ઉપજીવિકાથી દુષ્ટ ચિત્તવાળાં તેણે પણ અનેક રીતે મારતાં મારતાં વધ ભૂમિએ લઈ જઈને તે ચેરને ભૂલી ઉપર આરેપિત કર્યો. પિતાનાં કર્મથી પચાતે અને તીવ્ર દુઃખરૂપી અગ્નિથી સંતપ્ત કાયાવાળાં તે ચરે પણ આ રીતે ચિંતવ્યું. અરે ! આ કર્મને વિપાક, અરે! દુખની પરંપરા, અરે ! પાપથી ભારે એવા મને અહીં જ ફળ મળ્યું. એક વાર પણ કરેલું પાપ બીજની જેમ જીવને ભભવ ક્રોડે દુઃખોથી પરંપરાના ફળને આપનારૂં થાય છે.
ઘણા પીડાના ત્રાસથી આ રીતે ચિંતવતાં તેને સુર્યના તાપથી અત્યંત તૃષ્ણ લાગી. પાસેથી જતાં લેકો પાસે તે વારંવાર પાણી માંગે પણ રાજભયથી કોઈ પણ તેણે પાણી આપતું નથી ત્યારે
