________________
ဖုန်နနနနနနနနနနနနနနန
ધર્માસ્તિકાય આકાશાસ્તિકાય અને અધર્માસ્તિકાય એ જિનાગમમાં દ્રવ્યથી એક કાાં છે. ધર્મ–અધમસ્તિકાય કાકાશને સર્વત્ર વ્યાપી રહેલાં છે. જલચરોને જેમ પાણી સહાયક બને તેમ સ્વયં જવા માટેપ્રવૃત્ત થયેલાં જીવેને માટે ધર્માસ્તિકાય સહાયક બને છે. છાયા પ્રવાસીને જેમ સહાયક બને છે તે રીતે સ્વયં સ્થિર રહેલાં છાને અને પુદ્ગલેને અધર્માસ્તિકાય સહાયક બને છે. કલેકમાં વ્યાપ્ત થયેલું અનંત પ્રદેશવાળું આકાશાસ્તિકાય સ્વયં પ્રતિષ્ઠિત થયેલાં વિશ્વના જીવોને અવકાશ આપનાર થાય છે, લેકાકાશમાં રહેલા છતાં તેનાથી ભિન્ન એવાં જે કાળનાં અણુઓ છે તે કાળ જ ભાવોનાં પરિવર્તનમાં મુખ્ય મનાયેલું છે. જતિષશાસ્ત્રમાં જેનું પ્રમાણ સમયાદિથી મનાયેલું છે તે વ્યાવહારિક કાળ સર્વ સુજ્ઞ જને એ માનેલે છે.
પ્રાણીઓને સુખ આપનાર શુભ કર્મનાં પુલ્લે પુણ્ય છે, તે તેથી વિપરીત વિવિધ દુખને આપનાર પુદ્ગલે પાપ છે. મન વચન અને કાયાના કિયાઓ વડે જે કર્મ થાય તે આભવ શુભ હેય તે શુભનાં કારણભૂત અને અશુભ હોય તે અશુભનાં કારણભૂત થાય છે. સર્વ આભવોનાં નિધભૂત સંવર કહેવાય છે અને ભવભ્રમણનાં કારણભૂત કર્મોનાં બરવાથી નિર્જરા કહેવાય છે. કષાય આદિને વશ પ્રાણ જે કમોગ્ય પગલેને ગ્રહણ કરે છે તે બંધ જીવોને ચાર પ્રકારે થાય છે. બંધનાં કારણેને અટકાવ થતાં ઘાતિ કર્મનો ક્ષયથી કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય છે અને શેષ કર્મોને ક્ષય થયે છતે મોક્ષ થાય છે.
ત્રણે લેકનાં સર્વ દેવાદિ જીવોનું સુખ કહેવાય છે. તે બધું સિદ્ધિસુખનાં અનંતમાં ભાગનું પણ થતું નથી. જે શુભ ચિત્તવાલે આ નવ તત્વની શ્રદ્ધા કરે છે તેનું સમકિત શુદ્ધ થાય છે. અને શિવ લક્ષ્મી હાથવેંતમાં થાય છે પાણી છાંટવાથી જેમ અંકુર પ્રગટે તેમ જિનાગમાં શ્રવણથી જ સાચા તત્વનું સર્વજ્ઞાન પ્રગટ થાય છે.
ખારા પાણીના ત્યાગથી અને મધુર પાનાં યોગથી જેમ બીજ વૃદ્ધિને પામે છે તે રીતે તત્વની જાણથી મનુષ્ય વૃધ્ધિ પામે છે.....
beddes s federedooooooooooooederelesed fedeededededesed હકક
