________________
જ્યાં વિષય વિરાગ, કષાય ત્યાગ-ગુણાનુરાગ અને ક્રિયામાં અપ્ર મત્તતા છે તે ધર્મ શિવસુખને આપનાર છે.
ફૂલથી વિશિષ્ટ એવુ ધમ માહત્મ્ય દેખીને જે ધમ કરે છે પણ સારી રીતે પ્રશાંત મનવાળા થતા નથી તે કૃત્રિમ ધ વાળે છે. રાજન્ જેનું ચિત્ત પ્રશાંત છે અને સર્વ જીવાને વિષે અદ્ભુત દયા ભાવ જેમાં છે તેણે’જ સાચી રીતે ધર્મના સસ્વને જાણ્યુ છે.
ધમ માં બુદ્ધિ થાય પછી ઘણાં શ્રુતથી શુ ? જીવને વિષે દયા થયા પછી ઘણાં દાનાથી શુ ? મન શાંત થયા પછી ઘણાં તપાથી શું ? લાભક્ષય થયાં પછી ઘણાં યજ્ઞથી શું ? (અર્થાત ધમ બુદ્ધિવાળુ જ્ઞાન જીવાયુક્ત દાનસમતાયુક્ત તપ-અને àાભક્ષયકારી યો એજ કલ્યાણકારી છે.)
તાપ-ઇંદ્રાદિ વડે જેમ શુધ્ધ સેાનું ગ્રડણ કરાય છે. તેમ સારી યુક્તિએથી પરીક્ષા કરીને ડાહ્યો માણસ ધમને સ્વીકારે છે.
તાપ છેઃ–કષથી સુવણુની જેમ યુક્તિ સિધ્ધાંત અને સિધ્ધિથી તત્ત્વ જાણી શકાય છે.
આ સમકિતી વાસિત કથાનકાનાં શ્રવણથી મે' મનથી જિન માનો સ્વીકાર કર્યો છે, પરંતુ આમનાં મના ભાવની પરીક્ષા માટે હું વિશે ! મેં વારંવાર તેઓએ કહેલ કથામાં ખડન કયુ છે. ક્રુતી થિકાનાં આક્ષેપ અને કૃત રૂપી પ્રલયવાસુથી જેનુ' સમકિતની સ્થિરરૂપ વૃક્ષ જરા પણ ક ંપતુ નથી તે'જ છત્ર મહાપુરુષોને પણ તમારી જેમ માનનીય બને છે. અને તીથ''કર પદવીને નજીક કરે છે. જેમ અગ્નિમાં સેાનાની કાળાશ અથવા વિશુધ્ધિની પરોક્ષા થાય છે. તેમ પ્રાણીનાં સમક્તિની પરીક્ષા પણ મહા આપત્તિમાં થાય છે. હું મહેશ્વર ! વિષયથી વિરકત એવુ મારું મન હુમણાં સંયમ રૂપી બગીચાને પામવાને ઇચ્છે છે કોડા ભવે પણ દુષ્પ્રાપ્ય સ દુઃખહાર એવાં જિન વચનને પામીને જે વિષય સુખને ભાગવે છે. અરે !
achsaasbaccess
૧૭૮ ]
