________________
જિનધની ઉન્નતિકારક એવાં પાંચ આશ્ચર્યંને પ્રગટ કરી તેનાં ચર જીમાં નમીને તે દેવી સ્વસ્થાને પહોંચી.
જીવિત પામવાથી પ્રસન્ન થયેલાં તે સા પુરુષ સ્થાને સ્થાને શ્રાવકાગ્રણી ઉમયને વખાણે છે,
હૈ ઉમય ! હે કરૂણાસાગર ! પુષ્કળ પુણ્યનો ગુણસાગર ! તારી કૃપારૂપી અમૃતથો હમણાં અમે જીવ્યા છીએ, તને કઈ પણ દુઃસાધ્ય કે દુષ્પ્રાપ્ય નથી કે જે તુ' દેવીની સહાયથી આવી સપત્તિ પામ્યા.
અત્યંત દૃઢ ધર્મોવાળા પુરુષને પૃથ્વી આંગણારૂપ, સમુદ્ર નીકરૂપ, પાતાલ સ્થલરૂપ અને સુમેરૂ પર્વત એક રાફડા રૂપ થઇ જાય છે.
ગરહિત એવા શ્રેષ્ઠીપુત્રે તેઓને કહ્યું, હું સુજ્ઞા ! ધર્મનો મહિમાં મનથી પણ કળી શકાય તેમ નથી,
પુરુષોને ધમથો અહી અને પરલેકમાં સુખ થાય છે, ધર્મ અંધકારમાં સૂર્ય સમા છે, દેવાને શાંત કરવામાં સમથ ધર્મ નામનો નિષિ છે. ભાઈ વિના માટે ધમ બધુ છે, દ્વીપથમાં ધર્મ એ નિશ્ચિત મિત્ર છે. સંસારરૂપ મરૂ ભૂમિમાં ધર્માંથી અન્ય કલ્પવૃક્ષ છે જ નહીં.
લક્ષ્મીયુક્ત, સદાચારીઓમાં શ્રેષ્ઠ, મિત્રો દ્વારા તે રૌતનાં ગુણુની સંગતિથી વખાણાતાં પુત્રને ક્ષણમાં પેાતાનાં ઘરે આવેલા જોઈને સત્ર ઉત્સવેાને કરતાં માતા-પિતાદિ સ્વજનો હુ પામ્યાં તેનુ અદ્ભુત ચારિત્ર સાંભળીને ત્યાં આવીને રાજાએ તેને સન્માનીને શ્રેષ્ડીપદે સ્થાપ્યું.
હવે સ્વસ્થાને સ્ત્ર પુત્રોને સ્થાપીને શ્રેષ્ઠ ભાવનાવાળા રાજા પ્રધાન અને સમુદ્ર નામે શ્રેષ્ઠીએ અષ્ટાનિકા મહેત્સવ કરીને અર્થિ આને દાન આપીને મુનિચંદ્ર ગુરુની પાસે સયમલક્ષ્મી ગ્રહણ કરી.
નગરમાં શ્રેષ્ઠીપદ કરતાં સપક્ષપેાષક અને ગવરહિત ઉમયે સવ લાકને ખુશી કર્યાં. ત્યાં ઋષભ-પ્રભુનું કૈલાસ પર્વત જેવું રમણીય સ્ફટિકનું દેરાસર બંધાવી સપત્તિના ફળને મેળવ્યું,
પ્રતિવર્ષ ઘણાં જિનબિ એની પ્રતિષ્ઠા કરીને તેણે જન્મના ફળને
aashaacaccas
૧૫૮ ]
