________________
સમી પતિની તે રીતની અવસ્થા જોઈને ઘણું શેકનાં ભારથી સંતપ્ત એવી તેનું કરુણ સ્વરે ઈ.
રડતી એવી તેણને કેમળ વાક્ય કહેતાં સાર્થવાહે અટકાવી. હે ભદ્ર! ત્રણે લેક કર્મ–પરાધીન છે. તે કલ્યાણિ! તું શેકને ના કર. સંસારની સ્થિતિ જ આવી છે. શત્રુની જેમ વિધિ પણ અકાળે તેડે જ છે. હવેથી માંડીને વશવતી એ હું ધનાવહ તારા સર્વ સુખને પૂર્ણ કરીશ.
આ રીતે સાર્થવાહની ચેષ્ટા જાને શીલરક્ષા માટે તે સતીએ વિશેષ શેક કર્યો. હું દાસ છું અથવા સેવક છું આ રીતે વારંવાર બેલતાં તેણે નેહશીતલ વચનોથી તેણીને સાંત્વન આપ્યું. સમ્યગધર્મમાં દૃઢ ચિત્તથી તેનાં વાક્યને તિરસકારતી પદ્મશ્રીએ ખરાબ સ્થાનની જેમ દુઃખદ એવી તે રાત્રિને પસાર કરી
પદ્મશ્રીનાં શીલનાં સૌભાગ્યને જોવાની ઉત્સુક્તાવાળા મનને સૂર્ય જલદીથી ઉદયાચલના ચૂલા ઉપર આરૂઢ થયે.
પછી લોકો દ્વારા તે સ્વરૂપ જાણુંને ખેદયુક્ત બુદ્ધદાસે તે રીતે પુત્રને જોઈને શક પૂર્વક ગુસ્સાથી બોયે, હે શકિનિ! તસ્વાતને ત્યાગ કરીને માંસની ઈચ્છાથી તે મારા પુત્રને માર્યો છે તે પાપિઠે ! પુણ્યવાન એવાં પુત્રને તું. જીવાડ નહીં તે હું તને પણ ચાંડાળે દ્વારા મરાવીશ.
આ રીતે ફેલાહલ સાંભળીને તેને ધિક્કાર કરતાં સર્વે પણ નગરજને ત્યાં આવ્યાં. આ રીતનું સ્વરૂપ જાણીને ત્યારે પદ્મશ્રીએ વિચાર્યું મારા પૂર્વે કરેલાં કર્મો ઉદય પામ્યાં છે. પરંતુ જે જીવથી જિનશાસનમાં મલિનતા થાય છે તેને આગામી જન્મમાં બધિરત્ન દુર્લભ થાય છે. તેથી ધર્મ પ્રભાવે હું જલ્દીથી પતિને જીવાડું, કારણ મંત્રાદિથી પણ સમ્યગ-ધર્મને પ્રભાવ અધિક છે.
ક્ષમાધારી એવી તે સર્વજનસમક્ષ બેલી, જે જગન્યૂય એવાં
૧૪૬ ]
