________________
१३. परं वा परसंगं वा धम्मं मन्त्रइ जो जो ]
[ ૧૩
મુનિનું શરણુ હું છું. મારા અપરાધ ક્ષય થઈ હું તે સ પાપથી મુક્ત થાઉ' એ મારી અભિલાષા છે. આગળ કરેલાં પાપાના હું હવે પશ્ચાત્તાપ કરૂ છું.’
કોઈપણ સત્ય વાત હુંમેશાં મધુર ભાષામાં જ કહેવી જોઇએ, તેમ છતાં કેટલાંક સત્ય એવાં હાય છે કે જે કહેતાં સ્વાભાવિક રીતે જ તેમાં કટૂતા-કડવાશ આવી જાય છે. શેઠ વરસેાથી નિયમિત સવારના તેની પ્રાથના એાલતા એની મને જાણુ હતી. એટલે પથારીમાંથી બેઠા થઇને તેની પ્રાથનાને આગળ જતી અટકાવતાં મે તેમને કહ્યું : ‘ભૂતકાળનાં પાપાના પશ્ચાત્તાપ પ્રાથના દ્વારા તા દરરાજ કરી છે, પણ એને અનુરૂપ આચરણ કર્યા સિવાય પાપાના નાશ થઈ શકતા નથી. વાણી અને વતન વચ્ચે સુમેળ ન હેાય તે તેના માટે મેધાયિક પ્રાના ખેલવી એ પણ એક પ્રકારના ભરૂપ બની જાય છે. તમારા પુત્ર તેનાં કરેલાં કર્યાં ભાગવે છે એ તાત્ત્વિક દૃષ્ટિએ સાચું હોય તાપણું ન્યાય દૃષ્ટિએ તે તે તમારાં કરેલાં કર્મોનુ ફળ ભોગવે છે. મૃત પત્નીના સ્મરણ રૂપેના એકના એક પુત્રને તમે રસ્તાના રખડતા ભિખારી બનાવ્યો છે. તમને તેા મૃત પત્નીને બદલે જીવન્ત પત્ની મળી ગઈ, પણ પુત્રની સાચી માતા ગઈ એ કાંઇ તેને ફરી આછી મળવાની છે? મૃત પત્નીનું સ્મરણ નવી પત્ની લાવીને નથી જાળવી શકાતું, એનું સ્મરણ તેા એના પુત્રની માતા થઇને જ તમે જાળવી શકયા હોત ! ’
મારી દલીલની કશી અસર વ્રતધારી શેઠ સાહેબ પર ન થઈ. જે માણસ પેાતે એશઆરામ અને સુખ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
