________________
૧૭. અવિસ્મરણીય સ્મરણો ]
[ ૭૧
તા. ૫–૯-૬૭ના રાતની ટ્રેઇનમાં ભાવનગર જવાના હતા. તેથી સંસ્થાના મંત્રીની હાજરીમાં એ વિધિ પતી જાય તો સારૂં એમ વિચારી મેં મંગળવાર તા. ૫–૯-૬૭ના એ માનપત્ર મુ. ફત્તેહચંદભાઈ સમક્ષ વાંચી સંભળાવ્યું.
એ માનપત્રમાં પૂ. આ. વિજ્યધર્મસૂરીશ્વરજીએ તેમની બાબતમાં કરેલ ઉલ્લેખની પંક્તિઓ આ મુજબ લખી હતી ?
ગુણાનુરાગની દષ્ટિએ વિચારવામાં આવે તે ભારતનાં નાનાં મેટાં શહેરોમાં અનેક શ્રદ્ધાસંપન્ન વ્રતધારી પ્રથમ પંક્તિના શ્રાવકે છે, તેમાં આપણા ફત્તેહચંદભાઈનું સ્થાન પણ વિશિષ્ઠ શ્રાવકોમાં મૂકવામાં આવે તે જરાય અનુચિત નથી.” આ વાક્ય મેં વાંચ્યું કે તરત જ તેમણે કહ્યું: “આ બધું મારા વિષે વધારે પડતું છે.” મૃત્યુ અગાઉના ૧૯ કલાકની આ વાતચીત છે, જે પરથી તેમની માનસિક શક્તિ અને સમજુતિ અંતિમ કાળે પણ કેવી શુદ્ધ અને સબળ હતી તે સમજી શકાશે. મેં તેમના મનનું સમાધાન કરતાં કહ્યું કે આ શબ્દો સભાએ તે પૂ. આ. વિજયધર્મસૂરિજીના તમારા વિષેના ઉલ્લેખમાંથી લીધા છે, એટલે તેમાં સભા કશો ફેરફાર કેમ કરી શકે ? માનપત્ર પૂરૂં વંચાઈ રહ્યું એટલે કહેઃ “જ્યારે મારી બાબતમાં આ બધી વાતો કહેવામાં આવી છે ત્યારે તેમાં એમ પણ ઉમેરવું જોઈએ કે હું છદ્મસ્થ છું અને મારામાં અનેક ત્રુટીઓ પણ છે. મેં હસતાં હસતાં કહ્યું. સભા તરફથી તમને માનપત્ર અર્પવાનું નક્કી થયું છે, અને માનપત્રમાં આવી વાતને ઉલ્લેખ ઉચિત ન લાગે. મારી વાત તો તેઓ બરો
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
