________________
૧૧૬ ]
[ જાણ્યું અને જોયું નાદ સાંભળતાં જીર્ણશ્રાવકની આગળ અને આગળ વધતી શુભ ભાવધારા તૂટી પડી. એના આઘાતનો પાર ન રહ્યો, પણ તે તો સમ્યક્દષ્ટિ શ્રાવક હતો. પોતે જ પોતાના મનને સાત્વન આપતાં કહેવા લાગ્યાઃ” ભગવાન તો વીતરાગ કહેવાય, એને તે સર્વ જીવ સમાન ! ભગવાનને કાંઈ માનવી માનવી વચ્ચે વળી ભેદભાવ હોય ? એમાં ભગવાનની કૃપાદષ્ટિને દેષ નથી, દેષ તો મારા ભાગ્યનો છે. કોઈ પણ વસ્તુની ઈચ્છા કરીએ પણ એ ઈચ્છાને અનુરૂપ આપણું કામ ન હોય તો એવી ઈચ્છા કયાંથી ફળે?”
[૨] ચાર માસનું ઉગ્ર તપ કરી ભગવાન તે દિવસે ભિક્ષા લેવા માટે નીકળ્યા હતા તો ખરા, પણ વચમાં વિશાલીના નગરશેઠ અભિનવની હવેલી આવી અને ભિક્ષા અર્થે ભગવાન
ત્યાં ગયા. અભિનવ શ્રેષ્ઠિનું મૂળ નામ તે અભેચંદ હતું, પણ પાસે ધન થયા પછી એવું નામ તે કાંઈ શોભે? એટલે અભેચંદનું અભિનવમાં નામાંતર થયું હતું. પછી તો તેને નગરશેઠનું બિરૂદ પણ મળ્યું હતું. નગરશેઠ થવા માટે ત્યાગ– તપ–સંયમની જરૂર નથી પડતી, એમાં જરૂર પડે છે વિપુલ. ધનની. અભિનવ શ્રેષ્ઠિની પાસે ધનને કોઈ પાર ન હતો. તેની હવેલીમાં અનેક પ્રકારનાં સદાવ્રત ચાલતાં હતાં અને ઘર આંગણે અનેક ગરીબજને તેમજ ભિક્ષુકેની લાઈન લાગતી. આમ છતાં આ બધું માત્ર બાહ્ય દેખાવારૂપ હતું અને તેની પાછળનો મુખ્ય હેતુ તો પિતાની વાહવાહ બોલાવવાને હતે. દાન તો ઘણું કરતા પણ તેના હૃદયમાં અનુકંપાનું નામ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
