Jain Yug 1985 1986

Author(s): Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference

Page 70

જેનયુગ ભાદ્રપદથી-કાર્તિક ૧૯૮૫-૬ સમયસુંદરત સત્તાશીઆ દુકાળનું વર્ણન. [ સં. ૧૬૮૭ માં ગૂજરાતમાં પડેલો મહા દુકાળ]
સંશોધક તંત્રી. રૂડી શ્રી ગુજરાતિ દેશ સગલામાં દાખી,
સંઠિ રૂપઇયઈ સેર મૂંગ અઢીસેર માઠા, ધર્મ કર્મ સુવિવેક મુખઇ, લોક મીઠે ભાખી; સાકર ઘી ત્રણ્યસેર ભૂડ ગોલ માહિ ભાઠા; સુખી રહિ શરીર શાક તે સખરા ભાવઈ, ચોખા ગોતું ચારિ સેર તૂયર પણિ ન મલિ તેહી, ઉચા કરઈ આવાસ લાખ કેડિ દ્રવ્ય લગાવિ. બહુલા બાજરી પાડ અધિક ઉ જાહુઈ એહી, ગેહીની દેહ ગરહણે ભરઈ હાંસિ લોક તણે હીએ, સાલિ દાલિ ઘત ઘોલરૂં જે નર જિમતા સામટઉ, સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ અસઈ પડ્યો અભાગીએ.૧ સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ તઈ ખવરાવ્યો બાવટે. જયો ટીપણ જાણ સાઠ સંબલરી સાષિ, મારી મુકી નયરિ મૂક્યા બઈરે પણિ માટી, ગુરાચાર શનિચાર હતા તે લીધા હાષિ;
બેટે મુક્યા બા ૫ ચતુર જે દેતા ચાટી; કપૂર ચક્ર પણિ કાઠિ જાણ જેતકી એ જેઓ, ભાઈ મૂકિ ભઈણ ભયણ પણિ મુક્યા ભાઈ, આરાધક થયો અંધ ખિજમતિ ફલ સઘલો ખોયો. અધિકે વાહે અન્ન ગઈ સહુ કુટંબ સગાઈ, નિપટ કિણ જાગ્યો નહી ખરો શાસ્ત્ર ખોટો કીએ, ઘરબાર મૂકી માણસ ઘણું પરદેશઈ ગયા પાધરા, સમયસુંદર કહિ સત્યાસીએ પડયે અજાણ્ય પાપીઓ.૨ સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ તઇ નવરાવ્યા આધરા. ૭ મહિઅલ ન હુઆ મેહ, હુઆ તિહાં થોડા હુઆ, ઘરે તેડિ ઘણીવાર ભગવનના પાત્રો ભરતા, ખડયા પડ્યા રહ્યા ખેત કલબી જોતરીયા કુઆ; ભાગા તે સહુ ભાવ નિપટ વિતરણ થયા નિરતા; કદાચિત નિપનો કેથ કેલી તે લીધે કાપી, જિમતા જુડે કમાડ કહે સવાર છિં કે, ઘટા કરી ઘનઘેર પણિ વૂડે નહી પાપી.
ઘઈ ફેરા દસ પાંચ યતી નેટિ જાઈ લે. ખલક લોક સહુ ખલભલ્યા જીવઈકિમ જલ બાહિરા, આપઈ દુષઈ અણછૂટતા તે દૂષણ સહુ તુઝ તણું, સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ તે કરતૂત સહુ તાહરા. ૩ સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ એ વિહરણ નહી લાગી લૂટાલુટ ભય કરી મારગ ભાગા,
વિગોવણું. ૮ લતો ન મંકિંલંડ નારિ નર નિકરી નાગા; પડિકમણો પિશાલ કરણ કે શ્રાવક નાવિ, બઈર નિ ઝાલિ બંધ માટીનિ મોહકમ મારઈ, દેહરા સલાં દીઠ ગીત ગાંધળું ન ગાવિં; બંદિખાનિ બંધ ઉભી થઈ સઉ પર ઝારઈ. શિષ્ય ભણઈ નહી શાસ્ત્ર મુખ્ય ભૂષ ઈમ ચકડ, દુહિલો દંડ ભાષઈ કરી તીષમ ગાવિ ભીલડા, ગુરૂ વાંદણ ગઈ રીતિ છતી પ્રીતિ માણસ બેડિ. સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ થારો કાલો મુહ પગ વષાણું જાણું માઠા પડયા ગછ રાસી એહ ગતિ,
નીલડા. ૪ સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ કાં દીધિ તિ એ કુમતિ. ૯ ભલા હુતા ભૂપાલ પિતા જિમ પૃથવિ પાલિ, દૂષીયા થયા દરસણ સુધા આઘી ન પમાયઈ, નગરલોક નરનારિ નેહર્યુ નજર નિહાલિં; શ્રાવક ન કરઈ સાર થિર ધીરજ કિમ થાઓ; હકમનિ હુઓ લોભ ધાન લેઈ પિતિ ધારઈ, ચેલે કીધી ચાલ પૂજ્ય પરિગ્રહ પરહો છાડઉં, મહા મેગે કરાઈ મોલ દેખી વેચઈ દરબારિ. પુસ્તક પાના વેચિં જિમ તિમ અદ્ભનિં છવાડઉ. મકીન લેક પામઈ નહી લેતા ધડ ન લાગઈધકા, વસ્ત્ર પાત્ર પુસ્તક વેચિં કરિ કેતે કાલ કાટીયા, સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ તઈ કુમતિ દીધી તકા. ૫ સમયસુંદર કહિ સત્યાસીઓ તીએ તૂનઈ નિરદારીએ. ૧૦