________________
२४ जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. हवो के शीघ्रपणे चोर पकडी लाव. ते सांजलीने कोटवाले कयुं के ठीक, महाराज! ए चोरने ढुं सात दिवसनी अंदर पकडीने लावू . जो सात दिवसमा न लावं, तो आप मुझने गमे ते दंम करजो..
त्यार पड़ी ते कोटवाल प्रमाद बांमीने चोरने खोलवा निकटयो. ते वात ज्यारे पेहेला धूर्ते जाणी, त्यारे ते धूर्त पण प्रतिझा करी जे सात दि वसमां कोटवालने धृतवो. सातमो दिवस थयो, त्यारे ते धूर्ते कोटवालने घेर जश्ने तेनी स्त्रीने कर्तुं जे ताहरा धणीयें सात दिवसमां चोरने पकडी लाववानी प्रतिज्ञा करी , पण ते चोर न लाव्यो, अने आज सातमो दि वस , तेथी राजायें रोप करीने तहारा धणीने हमणां दृढबंधने बांध्यो बे, बांध्या थका तेणे मुझने संझा करी जे तुं महारे घेर जा, ने मारी स्त्रीने कहे के तुं नासी जा. जो तुं नाशी नहिं जा अने जो मुष्ट राजाने हा थ पकडाइश तो महोटो अनर्थ थशे ! ते कोटवालनी स्त्रीयें धूर्त्तना मुख थी एवी वाणी सांजली के तुरत ते पोतानुं घर पण सूनुंज मूकीने जागी गइ, तेवारे ते धूर्त घरमांहिथी सर्व इव्य लेइने पोताने स्थानकें गयो. त्या र पड़ी ते कोटवाल घेर आवीने घरमा जुवे डे तो पोतानी स्त्रीने न देख तो कहेवा लाग्यो के अरे मारी स्त्री घरमांथी किहां जती रही ? पण कोश्यें का जवाब आप्यो नहिं, तेथी गाममां खोल करवा निकल्यो गा मनां सघलां लोक तेनी हांसी करवा लाग्यां, तेथी ते घणीला पाम्यो.
हवे राजसनाने विपे ते चोरने पकडवानुं बीडं कामपताका नामें ग णिकायें काव्यु, ते वात ज्यारें पेला धूर्ते जाणी, त्यारे तेणे पण ते नायकाने
तरवानी प्रतिज्ञा करी. हवे ते धूर्त देशांतरीने वे ते कामपताका गणि काने घेर जश्ने केहतो हवो के आज इहां कोई सार्थवाह परदेशी याव्यो बे, तेणे पांचसो सोल टका मोकल्या , ते तुं ले, ने चाल मारी साथे के ते सार्थवाहनी साथै ढुं तुने मेलाप करावं ! ते सांजली ते वेश्या पोतार्नु सघलु काम बोडी धन लेवा माटे (५१६) टका तेनी पासेंथीला घरमां मूकीने ते धूतनी साथें चाली. ते बन्ने जणां गाम बाहिर गयां, त्यारे ते धूर्त बोल्यो के हे पद्मिनि ! सार्थवाह आवे,त्यां सुधी आ परब ने तेनीपासें रहेवानी जगा दे, त्यां वेस, सार्थवाह थोडेक दूर जे, ते हमणां आवशे. एहवामां रात पड़ी, अंधकार थयो भने अर्धरात्रि गइ, तेवार ते वनमां सिं
